oğuz boran

ankara’nın asi, anadolu rock çığıran çocuğudur. türkülere yaptığı ince dokunuşların yanı sıra, kendine has besteleriyle de sevilen kişidir. efendim, bir dönem aynı muhitte yaşamaktan mütevellit, kendisiyle tanışıklığımız vardır. bu anlamıyla da şunu belirteyim; benim gibi çok beyefendidir. denk geldiği zaman programlarına gideriz. gitmeden evvel whatsapp marifetiyle yazarım “hocam akşama geliyoruz.” hiç bekletmez cevap yazar “bi siz eksiktiniz. gelin la gelin”

umut umut sarıldığım,
çocuk çocuk darıldığım,
fidan fidan kırıldığım
seni çok seviyorum.



şu aralar tekrar gitmek gerek. hafta içi etimesgut, hafta sonları kızılay’da sahne alıyormuş. etimesgut’a, hesabımı o ödese bile gitmem ama hafta sonu cumartesi akşamı kızılay yaparız.

içi oğuz aksaç, dışı barış akarsu olan müzisyen. oğuz aksaç'la aynı kumaşa ve aynı handikaplara sahip olduklarını düşünüyorum. bu adamlara öyle bir yetenek bahşedilmiş ki kendilerini aşmaya çalışırken elle tutulur bir şey veremediklerini göremiyorlar. bir mentor, kılavuz, yol gösterici birileri olsa çok rahatlayacaklarmış gibi sanki.

sese bak, muazzam