okul servis şoförleri

yaşar amcam vardı 50 üstü yaşı vardı sokakta kedi köpek görünce “onlar allah’ın sessiz kulları gözetmek gerek onları” derdi, okul stresimi alırdı.
bir de sedat abi vardı jöleli saçları ve nargileci güneş gözlükleriyle mercedes sprinterla hız yaparken hükümete söverdi. lisemi özledim.

çok kuralcıları da var rahat takılanları da. bizim ilkokul-ortaokul servis şoförümüz neredeyse hiçbir şeye izin vermezdi, başka servistekiler önüne geleni yer içerken biz de kendi servisimizde ''hani bana, hani bana?'' derdik.

geç kalınca biraz kızdığından (yumuşak bir dille ama) bir sabah yokuş aşağı koşarak gidiyordum beni alacağı yere. sen koşarken ayağın takıl, sen beslenme çantan, sırt çantan bir sağa bir sola uç, sen dizlerinin üstüne yapış... servisçimiz de gördü ve üzülmüş olsa gerek, elimdeki taşı toprağı temizlerken ''neden acele ediyorsun?'' diye kızmıştı bu sefer de (bu daha da yumuşak bir dilleydi). bu da böyle absürt bir anımdı ama severdim kendisini.

ben hiç servisle gidip gelmedim okul hayatım boyunca. acaba benim zamanımda bu kadar yaygın değil miydi servisler.

bazısına sabah günaydın dersin cevap vermez. bazısı da bindiğin gibi seda sayan gibi yaklaşır sana. hangisinden yana olduğum sabahki ruh halime göre değişir.

iyisine denk geldi mi tüm günün yorgunluğunu üzerinden alarak yolculuğu keyifli hale getiren şoförlerdir.

3 sene despot bir şoförü vardı bizim servisin. sadece o ne isterse onu dinlerdik asla istediğimiz şeyleri açmazdı. açsa da çok kısık sesle. yürüyüşü bile kabadayı idi. onun servisinde olduğumuzu bilenler esas duruşa geçerdi bize. * çoğumuz ondan korkardı. trafikte habire kavga ederdi. 2-3 dk. bile beklemezdi. servis geldiğinde kapı önünde değilsen vınnn diye giderdi. bir keresinde servisin frenleri tutmadan bizi okula getirmişti. yolda fark etmiş frenin tutmadığını bize dememiş. sonra “keh keh keh ama sizi bir şekilde getirdim okula bak“ diye kasılarak bize anlatırdı. kendinisi hiç sevmezdim. halası benim üst komşum olduğu için bana daha nazik davranırdı. sen önde otur derdi. ben istemezdim arkada arkadaşlarla olmak isterdim.

ondan sonra “dede” dediğimiz yaşlı bir abimiz oldu. bir insan anca bu kadar kafa olurdu. çok eğlenceli günlerimiz geçmişti. psikopat şoförden sonra ilaç gibi gelmişti ama 1 sene bizimle oldu.

ondan sonra 3 sene osman abimle sürdü bu serüven. tam bir baba, tam bir abi. şefkat abisi. hep bizim için çaba sarf eden. ödeme günü geldiğinde vermediysek istemekten bile çekinen hep bizi koruyan, kollayan servisteki pısırık erkeklere kızları koruyun çakal çok diyen canım osman abim. seni görmeyeli yıllar oldu. bilmiyorum neredesin, inşallah mutlu ve sağlıklısındır. ayyy duygulandım be! * zaman zalımsın!

geç kaldığımda servise, hep damak aldırırdı ne yalan söylim o zamanları bile özledim

ilkokul ve ortaokul servis şoförleri çok iyi insanlardı be. sohbet ederlerdi, hal hatır sorarlardı hatta sınav zamanlarında nasıl geçti falan diye sorardılar. ama lisede ki şoför hiç öyle değildi. zorla yapıyormuş gibiydi.

bir tanesi feci manyaktı deli gibi kullanırdı tümseklerden o kadar hızlı geçerdi ki narin bedenim tavana yapışırdı.