öldükten sonra ünlü olan kişiler

bilmiyorum belki türk edebiyatına katkı sağlamış ve yaşarken değeri bilinmeyen bazı kimseler olabilir. ama bir gerçek var ki bunu kimse inkar edemez. haberlere günler, haftalar boyu konu olacak büyük bir olay gerçekleştirdikten hemen sonra daha haberde kendisini görmesine fırsat kalmadan öldürülen veya intihar eden kimseler. genelde toplu katliam gerçekleştirdikten sonra intihar eden kişilerdir.
mesela okulunu basan eric harris veya dylan klebold katliamdan hemen sonra intihar ettiler. ama ölümlerinin üzerinden 22 yıl geçmesine rağmen bile istisnasız her dakika farklı farklı internet sitelerinde kendileri hakkında yorum yapıldığını bilseler çok gurur duyarlardı. (you tube, tumblr, discord, reddit, instagram, twitter vb.)
intagramda : columbinemassacre diye bir hashtag var ve diğer bir çok benzeri. sadece ve sadece oraya odaklansanız bile kendileri hakkında her 15 dakikada bir farklı farklı editlerin, postların olduğunu görürsünüz. ve diğer bir çok tetikçi de öyle.
(bkz: eric harris)
(bkz: dylan kelbold)
(bkz: marc lepine)
(bkz: vladislav roslyakov)
ve sayısıca örnek daha..

hangi birini sayalım ki? bu ülke birçok değerini ancak öldüklerinde fark etti.

(bkz: ahmet kaya)
(bkz: sabahattin ali)
(bkz: yaşar kemal)

şimdi bayıla bayıla dinlediğimiz/okuduğumuz adamlar zamanında sürgün edilmiş, yok sayılmış. o zaman yaptıkları suçtu da şimdi mi suç sayılmaz hale geldi?
yaramı deştiniz resmen. özellikle sabahattin ali.

nilgün marmara'dır. eşi bile şiir yazdığını bilmiyordu.

nilgün marmara'nın intihar mektubu, geçtiğimiz sene yayınlanmış. intiharından sonra eşi; ‘şiir yazdığını bile bilmezdim, bir kenarda pıtır pıtır bir şeyler yazardı’ demiş. işte bu kadar basit her şey, anlaşılamamak birbirine en yakın iki insan arasındaki derin bir uçurummuş..."