ölen birinin telefon numarasını silememek

sanki silersen tamamen hayatından çıkacakmış hissi uyandırır. kaç kere elin gider silmeye ama yutkunursun.

ben babamın telefonunu hemen silmiştim. görüp de üzülmemek için.

ölen birisinin üzerine olan hattı ve telefonu kullanıyorum.. adı çıkıyor karşıma sürekli gmail ile ilgili seylerde falan

çok yakın bir arkadaşımın numarası öylece duruyor.
yorumsuzdur.

whatsap profil resmi başka viri olmuş ama hala numarayı silemiyorum.

evet olduğu gibi duruyor. bir kaç defa aramak bile istedim.

babamın 3 tane hattı vardı, hâlâ numaralar rehberimde duruyor :(

haksızlık edecekmişim gibi geliyor insana. şu an sekiz kişi var hepsi duruyor.

istesen de kolay kolay silemezsin, hep orada durmalı sanki; bir gün hiç beklenmedik bir anda ses verecekmiş gibi. asıl fotoğrafları silmek koyuyor. malum hafıza ı beşer nisyan ile malüldür. ismi durdukça hatırlarsın ve unutmak istemesen bile insanın bakası gelir fotoğraflara. hatta en saçma ses kayıtlarına. can yakıyorlar kabul. sildiğine pişman olursun kaybettikten sonra. ve fakat lanet telefonların hafızası ise dolmaya meyilli, bir koyarsın beş sayar. sonra ara ki yer bulasın. silme zamanı gelince de gözlerinde buğu, yaşları sayarsın. ki silen silmiş çoktan asıl mühim olanı, ne diye fotoğraflara dalarsın? zibilyon kusurlarıyla insan işte, ne yaparsın. pişman olmadan evvel iyice düşün dur.

(bkz: genç ölmek)