ölüm gelse gidelim mi dese yapılacaklar

bazen öyle bunalıyor ki insan ölüm gelse gidelim mi dese, nerede kaldın diye cevap veresi geliyor.

keşke gelse.
ben hiç bu kadar yorgun hissetmemiştim...

hayır derim ya. sadece kendimiz için yaşamıyoruz ki. tek başıma bile olsam gidelim demem. ne bu kadar bıkmışlık? bitti mi hevesler, güzel günlere olan inancımız. bize bahşedilmiş, her saniye yenilenen nefes var kan var. bu depresyon kokulu durumlara kapılmayın hep beyin size oyunlar oynayacak değil, siz ona oyunlar oynayın. gökyüzüne bakın, sağlığınıza bakın, yağan yağmur esen rüzgar. hepsi çok güzel. kötü şeyler oldu,olacak, oluyor da ama hepsi geçecek. hayat uçuyor kuşlar kısa...

''sevdiklerim de beraber gelecek mi?'' diye sorarım .geleceklerse ''durduğun kabahat'' der yoluma bakarım . ben yoksam sevdiklerimin işi ne dünyada dimi ama hem bensiz hayat çekilir mi bee yapamaz onlar da bensiz*.

yok ya şu an olmaz. daha yaşamak istediğim maceralar var.

demez.
gelir ama gidelim mi demez.

ölüm gelmeden önce haber verir.
bak gelebilirim. geldiğimde iş işten geçmiş olacak der.

geldiğinde artık çok geçtir.

cevabım nereye götüreceğine göre değişir.

hayır derim. çocuklarım daha çok küçük. onların yetişkin hallerini görmek isterim. hem hanımı da bırakamam. bensiz ne yapar sevimsiz kadın.

sahiden mi hadi gidelim aşkım derim sanırım.

gelemem. bir sürü işim gücüm var yapmam gereken.

şey benim biraz güzel günlere inancım var da, valla biraz da telafi etmem gereken günahlarım var onlar için de az daha vakit lazım der zaman isterim. yoksa öyle dünyanın harika mutlu güzel bi yer olduğundan değil ama yaşamak istemiyorum dersem de kendimle çelişirim. istiyorum ya. sebeplerim var. günaydın.

şuan olmaz derim. ne olursa olsun hayatım güzel şuan. zor ama çok güzel .

"ölüm ardıma düşüp de yorulma
var git ölüm bir zamanda yine gel" *

birinin motivasyonunun dibe vurduğunun sinyalini veren başlık.
benim ölüme bakışım babannemin bakışı gibi oldu. hep ağzımda oldu ölüm, her an ölebilirim. isteyene kalsın dünya.

çocuklar büyüdü,*
çok güzel günler gördüm,
yaratıcıya karşı mahcup olmayacak kadar sevdim onu,
özenerek yaşadım. belki bu gün ölürüm,
ama yani belkide ölmem. her şey nasip kısmet. içecek suyum kalmışsa...

aklıma ölüm gelince
ardından dilime bu şarkı düşer.
tam bu ruh haline göre bir şarkı.
(bkz: fatih erkoç)
sensiz olamam
open.spotify.com/track/7Fn9...

bir tuvalete uğrarım.

çok cool cevaplar vermiş herkes, sözlük maşallah cool insan dolu. bana gelse muhtemelen altıma sıçarım çünkü... ayrıca gidelim mi diye soracağını da sanmıyorum, geldiyse götürecektir reis.

bundan bi 10 sene öncesine kadar dedemin annesi de babası da hayattaydı. hep el ele ölmekten, birlikte ölmekten bahsederlerdi. o kadar çok duydum ki bu lafı ikisinin de ağzından tamam dedim bunlar karı koca birlikte geçirdiler 75 seneyi, birlikte de ölürler.

sonra dedemin annesi öldü. herkes yas tutuyor ağlıyor derken dedemin babası şöyle bir şey anlattı;

"akşam kalktı uyandırdı beni. hacı ben gidiyorum hadi gel sen de dedi. ben tuvalete gidecek sandım ve ben gelmiyorum dedim. meğer öbür tarfa gidiyormuş"

işin ilginci bu adam ondan sonra yaklaşık bi 5 sene daha yaşadı. demem o ki ölüm gelecek, hadi gel diyecek sen de 20 yaşında, 30 yaşında, 40 yaşında tamam diyecen öyle mi? he gülüm he.

ölüme yakın deneyimler serisini izledikten sonra ve kabir azabına inanmadığım için ayrıca dünyaya o kadar da bağlı olmadığım için hiç sorun olmaz. hadi gidelim derim.

bana niye soruyor onu anlamadım. bana soracaksa o çakma ölümdür, arafta bırakabilir insanı. gidelim deyip kalabilirsin, kalalım deyip gidebilirsin, belki beni sevebilirsin.

sormaz da velevki sordu, sırf meraktan giderim. biraz da sıkıldim buralarda. bir taşla iki kuş misali.