1.
tayfun pirselimoğlu'nun 2007 yılında rıza (film)i ile başlayıp 2010 yılında sırasıyla pus (film) ve saç (film)leri ile tamamlanan üçlemesidir.
üç filmin ilki olan rıza (film)inde başrol oynayan rıza akın saç (film)inde de önemli bir rol oynar. rıza akın, tayfun pirselimoğlu'nun birlikte çalışmayı sevdiği bir oyuncudur.
üç filmde de benzer sahneler yer alır. öncelikle üç filmde erkek karakterler filmin odağındadır. ilk filmde kamyon şoförü rıza, ikinci filmde dvdci reşat ve son filmde perukçu hamdi.
bu üç adam da yalnız ve içe kapanık insanlardır ama zamanın bir yerinde bambaşka hayatların mümkün olabileceğine inanırlar. ve bir hayalin peşine düşerler.
filmlerde karakterler ayna karşısında uzun zamanlar geçirir. sanki ruhlarının içine bakmak, gerçekte kim olduklarını anlamak için uzun uzun bakarlar kendilerine.
ayrıca televizyon izlemek de üç filmde de önemli yer tutar. karakterler uzun süreler televizyon izler. ama sanki dikkatleri asla televizyonda değildir. televizyon zihinlerini bir yere odaklamak ve kendi düşüncelerine gömülmek için bir araçtır sadece.
rıza (film))inde rıza karakterinin söylediği gibi filmlerdeki karakterlerin asıl derdi koşmak istenilen tarafın tersine koşmaktır. insanların vicdanı onları bir yana çekerken yolda mutlaka ölüm pusuda beklemektedir.
filmlerdeki ölüm sahnelerinde çekiç, tabanca ve bıçak vardır sırasıyla. aslında ölüm aleti olarak neyin kullanıldığı da önemsizdir çünkü bütün ölümler anlamsızdır filmler boyunca.
üç filmi de izledikten sonra aklıma nedense albert camus'nün mutlu ölüm kitabı geldi.
az diyaloglu, insanların uzun süre sessiz kaldığı, herkesin bir şekilde ya anlamak ya da tehdit edercesine birbirlerine baktığı bu filmde de karakterlerin yanı sıra vicdan ve ölüm de başroldedir.
üç filmin ilki olan rıza (film)inde başrol oynayan rıza akın saç (film)inde de önemli bir rol oynar. rıza akın, tayfun pirselimoğlu'nun birlikte çalışmayı sevdiği bir oyuncudur.
üç filmde de benzer sahneler yer alır. öncelikle üç filmde erkek karakterler filmin odağındadır. ilk filmde kamyon şoförü rıza, ikinci filmde dvdci reşat ve son filmde perukçu hamdi.
bu üç adam da yalnız ve içe kapanık insanlardır ama zamanın bir yerinde bambaşka hayatların mümkün olabileceğine inanırlar. ve bir hayalin peşine düşerler.
filmlerde karakterler ayna karşısında uzun zamanlar geçirir. sanki ruhlarının içine bakmak, gerçekte kim olduklarını anlamak için uzun uzun bakarlar kendilerine.
ayrıca televizyon izlemek de üç filmde de önemli yer tutar. karakterler uzun süreler televizyon izler. ama sanki dikkatleri asla televizyonda değildir. televizyon zihinlerini bir yere odaklamak ve kendi düşüncelerine gömülmek için bir araçtır sadece.
rıza (film))inde rıza karakterinin söylediği gibi filmlerdeki karakterlerin asıl derdi koşmak istenilen tarafın tersine koşmaktır. insanların vicdanı onları bir yana çekerken yolda mutlaka ölüm pusuda beklemektedir.
filmlerdeki ölüm sahnelerinde çekiç, tabanca ve bıçak vardır sırasıyla. aslında ölüm aleti olarak neyin kullanıldığı da önemsizdir çünkü bütün ölümler anlamsızdır filmler boyunca.
üç filmi de izledikten sonra aklıma nedense albert camus'nün mutlu ölüm kitabı geldi.
az diyaloglu, insanların uzun süre sessiz kaldığı, herkesin bir şekilde ya anlamak ya da tehdit edercesine birbirlerine baktığı bu filmde de karakterlerin yanı sıra vicdan ve ölüm de başroldedir.
devamını gör...