ölümden bahsedince melankolik damgası yemek

sanki kendisi hiç düşünmüyor gibi, başkası düşündüğünü dile getirince, melankolik damgası vuruluyor.(bkz: swh)

hayatın en gerçek olgusundan bahsetmek için depresyonda olmamız, ölmeyi düşünüyor olmamız gerekmez.

ölüm bir nefes kadar yakındayken düşünmemek elde değil. zaten ölmek için doğuyorken ne bu ölüm düşmanlığı?

her an her dakika bahsetmek melankoliklikten başka bir şey değildir. doğduk ve öleceğiz bu kadar.

melankolik damgası yemek için siyah giymeyi yeterli bulan zihniyet için ölümden bahsetmek azrail ile muhabbet halinde olmakla eşdeğer olduğundan çok da şey yapmamak lazım olan damga.

siyah giymeyi çok severim. ayrıca ölüm kavramına da fazlasıyla aşina hissediyorum. yine de nemlendirici seçimim için bir süredir denemeler yapıyorum, çünkü cilt önemli bir detay.