ölümden dönmüş yazarlar

yeniden dogmak. iki haftadir bir yasimdayim. dunyaya olan bakisimin degisikligini nasil anlatirim bilemiyorum. kotu bir kaza gecirmeme ragmen iyi oldu diyebilirim. sonra dolduracagim buralari.

15-16 yaşlarında apandist patlaması ve zehirin kana karışması sonucu acilen alındığım ameliyatta kalbim durmuş ,sonrası şoklar iğneler falan filan. uzun uğraş sonucu tekrar hayata dönmüşüm. 17 den sonrası ikinci bahar bende.

tam 3 defa olmuştur. ilki kötüydü lan. ikincisinde birkaç adım farkla kurtulursunuz.

bir buçuk yaşımda 3. kattan düşmüştüm. annemlerin anlatımına göre düştüğümde, bayılmamışım şoktaymışım ağlamıyormuşum ambulans gelene kadar bilincim gitmiş.. sonra sağ bacak sol kolda kırık işte. nasıl ölmedim anlamıyorum, betona çakılmışım bir de.

ilkini boş verin, diğer ikisini de boş verin.

azrahilin yokladığı yazarlardır

hangi birini sayayım bilmiyorum ki...
başıma az daha vinç sepeti düşecekti. ben ordan geçtim 2 saniye sonra sepet düştü. sonraa antalya kaputaj plajında boğulma tehlikesi geçirdim. ben kendimi bıraktım dalgalarla mücadele edemiyorum dediğim an dalgalar beni kıyıya attı. neyse bu yazdıklarımı birkaç dk sonra veya birkaç gün sonra silebilirim. devamlı görmek veya bildirim almak anksiyetimi nüksettirebilir.

beni en çok dehşete düşüren en çok etkileyen deprem oldu. o çok kısa zamanda insan o kadar çok şey düşünebiliyor ki hisleri de çok yoğun oluyor. ilk başladığında bana şaka gibi gelmişti, nasıl böyle sallanabilirdi? sonra durumun gerçekliğini anlayınca tüm hayatım gözlerimin önünden geçti adeta, hiçbir şey yapamadan biteceğini hissettim hayatımın. o an haksızlık gibi geldi böyle bir son ama sonra onu da kabullendim. direkt mi öleceğim yoksa enkazın altında kalıp mı ve ölümden sonrası ne olacak? en çok bunları düşündüm sanırım. başka insanlarla konuştuğumda onlar kurtulabileceğini biteceğini ümit etmiş ama ben tamamen inanmıştım o an ölüme. bittiğinde ölmediğime o kadar çok şaşırdım ki neredeyse ilk başladığı andaki kadar şaşırdım. o an acaba böyle şiddetli bir şey değildi de ben mi abarttım diye de düşündüm. dışarıdan çok korkunç çığlıkları duymaya başlamıştım ama sanırım o an boyunca ne gördüm ne duydum bunları hiç hatırlamıyorum. sonra aşağı indiğimizde o zaman anladım nasıl bir felaket olduğunu sokaktaki neredeyse tüm evler yıkılmış, enkazlardan yollar kapanmış. kötü bir kabusta gibi hissettim kendimi o gerçekliği algılamak çok zor geldi. soğukkanlı olmadığımı biliyorum ama kontrolümü bu kadar da kaybedeceğimi bilemezdim gerçekten beynim iptal etmişti kendini adeta. ama o an bu psikolojik durumun şiddetini yaşamak bile insana kendini suçlu hissettiriyordu enkaz altındaki insanları düşününce. çok yoğun bir çaresizlikti. bir yandan da hayatın en gerçekçi yönü belki de başımıza her an ne geleceğini bilemeyiz, bir şeylere sahip olmaktan o kadar uzağız ki aslında. tabii bunu gelişmemiş ülkelerde yaşayan insanlar olarak daha yoğun deneyimliyoruz gelişmiş ülkelerdeki insanlara göre.

abi ben suriden kaçtı, esat bum bum abi. her yerde savaş var, her yer yıkıldı abi.
türkiye cennet vatan.

allah razı olsun türk askerinden, bizim yerimize savaşıyor abi.

şimdiki karaköy'ü görenler ne kadar tatlı ne kadar elit buluyorlardır değil mi? 2007 yılında boğazımdan bıçaklanıyordum gecenin bir yarısı sarhoş bir şekilde dolaşırken. taksici bir abi kurtarmıştı sağolsun.

dün vücudum kendine bildiğin reset attı. sıcak çarpması gerçekmiş. bu genç yaşımda tansiyonum fırladı, taşikardi oldum, nefes alamadım üstüne üstlük vücudum titredi. yaklaşık bir saat bu şekilde olunca öte tarafa gidiyorum dedim emindim. yavaş yavaş geçti. ama bugün hayatımın ilk günü gibi

insanı ölümden eceli korur.*
t: ölüm tehlikesi atlatan insanlar.

ekstrem sporlardan hoşlanıyorum ve 16 senedir motor kullanıyorum çok fazla ölüm tehlikesi yaşadım.

%100 gol şansı gibi bir şey bu. %100 ise zaten goldür o ey spiker. ölümden dönmek? ya ölmüşsündür ya yaşıyorsundur.

sayısız motor kazası
2 araba kazası
1 yangın
3 boğulma
bir kerede kan davasına gidiyordum o sayılıyor mu
hatırladıklarım bunlar.

tansiyon 24'e cikinca herkesi arayip, helallik istemistim.

ben. öyle böyle değil. kalp ve solunum tamamen durmuş. doktorların tüm çabasına rağmen geri gelmemiş. tam süreyi bilmiyorum ama otuz saniye ile bir dakika arası o durumda kalmışım. doktorun hadi bir daha demesi üzerine geri gelmişim.
bundan daha net ölümden dönme olur mu?

lisedeyim.. evimiz sobalı.. babam gece vardiyasında.. sobalı olduğu için aynı odada annem kardeşim ben yatıyoruz.. gece üçte ne olduysa annem bir irkilmiş kendine gelmiş.. sobanın dumanı evin içinde.. kardeşime bakmış sıkıntı yok.. benden emin olamamış bir ses etmiş benden ses gelince de oh çok şükür deyip kapı pencere açıp evi havalandırıyor sobayı kontrol ediyor falan filan.. sabah uyandığımda hala kokuyordu ev ama, sinmiş duman bir yerlere....

cok dondum. kafadan 10 tane boyle anım var. 4'u bogulma, 1 kez trafik kazasi, 1 kez ev yangini falan derken cok var.

ben, evet. frontera jeep ile 3 metre uçurumdan uçup, takla atıp, ters dönmüş araç içinden çıktım. emniyet kemeri vesilesi ile.

edit: olayın video kaydı vardı lakin kaybettim. ertesi gün aracın görüntüsü bu şekilde. mevzu gece oldu zira.