olumsuz olan her şey için başkalarını suçlamak

herhangi bir konuda çabalamayan, kendini geliştirmeyen, yeniliklere açık olmayan insanların uydurduğu bir bahanedir.
mesela çağımız için şöyle bir örnek vereyim; gençlerimiz çalışmıyor, çabalamıyor sonra da ben neden iphone 13 pro max alamıyorum diyor. sen önce bir çalış çabala 12 ay sonra hadi bilemedin 24 ay sonra illa ki alırsın güzel kardeşim.

aslında hayatın akışında olumsuz şeylerin sıklıkla olabileceği ihtimalini hep aklımızda tutarak hareket edersek çok üzülmeyiz. örneğin bir köpek sürüsü gördüğünüzde aklınızdan pek çok şey geçer. size saldırabilir,ısırabilirler, kovalayabilirler. peki siz o sürüye karşı ne yapabilirsiniz? belki bir sopa alırsınız, ya da tabanca. hiç olmadı yolunuzu değiştirirsiniz. bunların hepsi önlemdir. öyle ya da böyle insanın en temel içgüdüsüdür. peki belediyeden ya da iktidardan şikayetçi olmak, ya da hayvanseverlere filan öfkelenip içinizden sövmek nedir? bu tamamen dedikodudur, zihnin girdabıdır. bu girdap ego tarafından oluşturulur ve "ben haklıyım" diye bağırarak sizi ortadaki hakikate karşı aksiyona geçmekten alıkoyar. bir insanın haklı olması ya da belediyenin önlem almaması, o an önünüzde duran köpek sürüsünden sizi kurtaramaz. bu sebeple ne olursa olsun önce önlem almalı, sonrasında uzun vadeli çözüm için ne yapmanız gerektiğini düşünmelisiniz.

savunma mekanizması

narsiste özgü bir hareket. yüksek standartlara olan takıntısı ile birlikte aşırı mükemmeliyetçiliği birleşince, yaşanan en ufak bir olumsuzluğa dahi tahammül edemeyip hemen suçlayacak birini bulur. böylece, sorumluluktan kurtulur. çünkü, hayatındaki bir olumsuzluk, yoğun yetersizlik ve suçluluk duygularını tetikler. oysa, hayat hep aynı çizgide ilerlemez, kimi zaman kendi eylemlerimiz yüzünden, kimi zaman başkalarının yaptıklarından dolayı başımıza çeşitli olumsuzluklar gelebilir ama narsist, hayatta hiçbir sorun yaşamak istemez ve yaşanan sorunları kabullenmez, haliyle böyle olunca da mağduriyet kasmaya başlar. kendisinin mükemmel olduğuna inanan birinin, yaşadığı olumsuzluklarla ilgili sorumluluk almaktan kaçmak için mağdur rolüne girmesi gülünçtür.* geçenlerde, böyle birini yüzleştirdim. "senin gibi birini kim mağdur edebilir?" dedim. koltukları kabardı, "doğru, haklısın." dedi ve hemen mükemmel biri gibi olayı çözmeye odaklandı.* yani, başkalarını suçlama faslını kısa tutup çözüme odaklanmaya çalışmak gerekiyor çünkü, kim suçluysa, kontrol ondadır ve olayı o çözer. suçlama döngüsüne girmeden, mağdur olmanın sağladığı avantajların büyüsüne kapılmadan harekete geçenler, kendi hayatlarının kontrolünü kaybetmezler. ama egonun en sevdiği şeyler de başkalarını suçlamak, mağdur olmak vs. egoyu fazla beslememek için, bu konularda hep uyanık yani farkındalıklı olmak gerekiyor.

dedim haberini aldım, geceleri mekanlarda cupba cubpa yapmışsın. ahah dedi x mi söyledi. dedim mitim ben mit. haberim olur.
arkadaşım seren. müdavimi olduğum bir yerde çalışıyordu, anan aşağı baban yukarı, dostane bir ilişkimiz oldu.
dedim beni bıraktın gittin. -ben bırakmadım sen bıraktın ben halen aynı şekildeyim.

-doru.

yazmam etmem gitmem görmem, sonra özlerim birilerini, canım sıkılır, derim beni terk ettin. yav ne alakası var. hemen karşı tarafı suçla. fenerli misin nesim? ay kehkeh. neydi bunun edebiyattaki adı taksici arif miydi manifaturacı mı, taşlama taşlama. ama şiir halinde olmalı. dur deneyelim.

çıkmıyor hiç sesin
duyulmuyor nefesin
kabayatı kendinde ara
fenerli misin nesim?

ay oldu gibi.