ölümün 50 tonu

tüm şehrin ışıkları kapandığı zifiri karanlık olduğu bir andı .
yürekleri sökecek kadar ürkütücü patlama sesleri ve kurşunlar gökyüzünde şölen yapıyor gibiydi , sonra bir sessizlik zifiri karanlık kadar bir sessizlik çöktü .
camı açtım bir sigara yaktım , ilk çekişte çığlık işittim ürperdim , kafamın içindenmi geldi sokaktanmı daha anlamadan bir feryat daha çığlıkla buluştu , zifiri karanlık daha da karanlik olmuştu .
sessizlik , sanki o daha fazla duyulsun diye iyicene kenara çekilmişti ,
çığlıklar zılgıtlarla buluştu ve feryatlar tüm şehirde ışık olurmuşcasına tüm gözyaşları akıtmıştı .
insanlar beyazlar içinde akın akın , sessizliği yara yara doluştu ölüm kokan sokağa .
gözyaşları seçilmiyordu oysa sıcaklığı herkesi yakmıştı , ayaklara takılan bilyeler sahibini ararcasına sağa sola düzensizce dağılıyorlardı , nihayet bazıları kanıyla buluşmuştu daha aşkı tatmadan sevgiye doymayan ve güneş altında yana yana kazandığı kazançla kanından olana bir hediye almadan , uçurtmasıyla kuşlara meydan okumadan , daha toprağa çiçek ağaç buğday ekmeden kanı toprağa karışmıştı .
ufacık bedenine taşıyamacağı kadar kurşunlar işlemişti .
not :
alıntı hikâye veya hayal ürünü değildir
birebir yaşadığım bir an !