olur olmaz yerde halay çeken güruh

ekseriyetle güzel ülkemin en sıkıntılı iki bölgesinin mensuplarının yaptığı aktivite.

kadıköy rıhtımda boktan müzikleri eşliğinde kalabalığa aldırmadan çember oluşturup tepinirler.

birazdan humanist mallar damlar ama özgürlük hede hödö.

özgürlüğünü git dağında yaşa. şehir hayatının ırzına geçmek özgürlük değildir.

asla anlam veremediğim şeylerden sadece biri.
toplumun içerisinde yapılmıyor olsa banane der geçerim fakat toplumun içerisinde bilmem kaç kişilik aynı güruhtan insanın yüksek sesli müzik eşliğinde insanları rahatsız ederek her yerde halay çekebiliyor olması normalleştirilmemeli.

gidin evinizde çekin halayınızı, kimse sizin müziğinizi ve gürültünüzü duymak zorunda değil.

ben de son ses apaçi müziği açıp deli deli hareketler yapayım o zaman , adına da ben böyle mutlu oluyorum diyeyim. yetmezmiş gibi kendim gibi olan 30 kişiyi de toplayıp tüm sokağı kaplayalım.
nasıl fikir, kusasım geldi anlatınca.

hoparlörün elektriğini yandaki dükkanın trafosundan çengelliyor olabilirler.

(bkz: old habits die hard)

bizim iş yerindeki bir birimdeki çalışma arkadaşlarım. onlar çok tatlı onlar bebek. ben seviyorum. kendi içlerinde deşarj olma taktikleri.