ön yargının aslında iyi bir şey olduğu gerçeği

önyargı, çoğu zaman haksız yere kötülenen bir içgüdüdür. oysa kalbin kendini koruma mekanizmasıdır. evet, bazen yanılabilir, isabetsiz bir kanaate varabilir. ama kim bilir, seni kaç beladan, kaç hayal kırıklığından korumuştur bugüne dek?
önyargılarınıza güvenin. önyargılarınızı sevin.

beynimiz bir şeye baktığımız ilk saniye içinde 11 bin veri işliyormuş

yani diyceğim; önyargı beynimizin olmazsa olmaz tutumu bu değişmez

biz önyargılarımızı sonraki deneyimlerimizle silerek değiştirerek insani mertebe yüksekliği kullanır ya da kullanmayız

keşke yalnızca kararında ön yargısını kullansa insan ama ne? arka yargısını kullanmaya alışmış çoğu bize de tekmeyi basmak düşüyor elbet arka yargılarına, arka yargılarını yargıladıklarımının.

hayat kurtarır.
www.google.com/amp/s/amp.on...
mesela bu iki kadın "önyargı" sahibi olsalardı şu an hayatta olacaklardı.
not: konuyla âlakasız olacak ama şu bilgiyi de vereyim : uzun süreli doğa yürüyüşleri ya da ıssız bölgede gezinti şeklindeki tatiller 2 değil 3 kişiyle yapılmalıdır. acil durum olursa bir kişi haber verir, diğeri yaralıyı gözetir.

insanın hayatta kalma içgüdüsüyle bir ilintisi olduğu kesin olmakla birlikte, kontrol altında tutulmazsa kişiyi aşırı kuşkuculuğa, yalnızlığa ve dolayısıyla da depresyona sürükler.

fobi haline gelme ihtimali çok yüksektir.

türbülanslarla dolu çok kötü bir uçak yolculuğundan sonra uçağa bir daha binmeme kararı aldığı için makamını ve milyonlarla ölçülebilecek bir serveti kaybetmiş insanlar vardır bu dünyada.

önyargı genellemeye, genelleme fobiye, fobi depresyona sürükler.