öyle bir espri yapmak ki kendin bile espriye gülememek

çok ilginç bir durum. şimdi biz bu espriyi gülünsün diye yapıyoruz. sonra bir bakıyoruz ki kimse gülmüyor. aslına bakarsanız espri komik de değil. ardından fıkrasına gülünmeyen adam gibi bir kenara çekilip, yeni komik olmayan espriler yapma arayışı içine giriyoruz. bu kısır döngü içerisinde olmak dışarıdan bakan için komiktir en azından.

oyle bir espri ihtimali uzayda bile yok yani, oyle soyleyeyim.

komediyiz.

namümkün olay.
sonra aklıma gelir yine gülürüm. *
zaten gülmenin neden olduğu hala bulanamadı. neye, neden gülündüğü vs. o yüzden esprim komik miydi diye düşünmeye gerek yok pek.
arkadaş ortamımda dezavantajlı insan esprisi yapamıyorum.
cüce esprisi yapamıyorum mesela. o an ben de vırtgel ağızlı olduğum için söyleyip gülemiyorum ama sonra eve gelince gülüyorum. iğrençsin ama kıkıkıkı anları.