oyun oynarken ver ben geçeyim denmesi

bir tolgame ukdesidir.

90'larin vazgeçilmez oyun alanları atari salonlarının vazgeçilmez müdavimi olan bu kişiler hep oradadirlar. ne zaman gitseniz sessizce etrafta onların dolandığına şahit olursunuz. hevesle başladığınız oyun giderek zorlasacaktir bu nedenle başlangıç etaplarinda size çok karismazlar. oralarda bulunup göz ucu ile takip ederler. sizde heyecan arttıkça onların gözleri parlar ve sizin of uf yaa gibi sesler çıkarmanızi beklerler. derken sinirlenme küfür noktasına gelince o eşsiz güzellikte teklifleri ile dan diye olaya dahil olurlar. ya bu çok kolay, nesini gecemiyorsun, çocuk oyuncağı gibi sözlerle sizi tavlar ve ver ben geçeyim senin yerine derler. o an çok çaresiz bir andır vermezsen kaybedecek ve salonu terkedeceksin çünkü durmazlar. vır vır vır vır konuşmaya devam ederler. kavga etmen lazım. ama arkalarında genelde salon sahibi olur. dövemezsin. o yüzden mecbur verirsin oyunu fakat geçilen bölüm sonrası heves biter. tahmini ilk ya da ikinci bölümde ölürsün. tatsız. keyifsiz. sinir harbi dolu bir an. eglenceyi kes. tüm bunları nerden mi biliyorum? o çocuk benim; ver geçeyim istersen.

çok sinir olurum ya bana hep şu hissesi veririr " beceriksizsin , yapamadın işte bı şeyi beceremiyon , bak girudn mu ver diyo neyi başarıyon" yahuuuu bırak kaybedim nolcak öyle ogrenecem yavvv aaaaa

oyun oynayan kişinin zevkini piç eder. olm, derdimiz bölüm geçmek değil, oynarken keyif almak. bi salın. rahat olun. bırak ben de üç günde geçeyim.

bu kişi bendim ve geçerdim.
sonradan "al şurayı geç geri ver." oldu.

tabi yıllar geçti zaman aktı.
gençlik bea.

ve gecemez. evet.