öznellik deneyimi içindeki ben kimdir sorusu

ben kimim sorusu ile özdeş sayılabilir.

batı felsefesinin bize sunduğu "ben" esasen descartes'in "ben"idir. ama o ben , öznellik deneyimi içerir. yani biz sadece o öznellik içinde varız ve düşünebiliyoruz , her şeyden sıyrılmış , her şeyi aşmış bir "ben" maalesef henüz daha icad edilmemiş. bim'e gelirse haber veririm.

descartes'ın* "ben"inin idealaştırılmış bir ben tanımı olduğunu es geçmemek lazım. her şeyden arınmış saf bir "ben"in tanımlanmaya ihtiyacı olmayacağı için icat edilmesi de gerekmez. bu denli bir saflık ya da kesinlik yalnızca bütünlükte ya da yoklukta aranabileceğinden ve "ben" tanımı için, bir de "ben" olmayana ihtiyaç duyulacağından (bkz: taoizm) beyhude bir arayıştır.

tanımlar oldukça öznelliğe mahkumdur, örnekteki "ben". "ben" de bir tanım olduğu için, özneldir. bu da kendi içinde oksimoron bir ifade doğurur. öte yandan, bir de migros'a bakmakta fayda var. septisizm muhafazakar insanları ürküttüğü için bim'in ürün yelpazesinde yer bulamıyor olabilir.