pandemide yitirilen insan ilişkileri

ben hanimefendi bir arkadasimla olan iliskimi yitirdim. sonuc olarak teşekkürler pandemi.

yitirileceği vardır. ben en yakın arkadaşlarımla kaç yıl uzaktan arkadaşlık ettim, kimi okul arkadaşımla skype whatsapp üzerinden yakınlaştım. insan ilişkileri emek ister. ondandır ki karşı taraf niyet etmiyorsa en güzeli hiç zorlanmaması.

öncesinde de pek sağlıklı olmadığını düşündüğüm ilişkiler . gereksiz konu komşu , akraba baskınlarını bitirmesi belki .

görüntülü konuşmaya üşendiğim ve yüz yüze de görüşemediğimiz için bi gerizekalı kaybettim. teşekkürler pandemi :)

cep telefonunun başladığı işi pandeminin bitirmesiyle ortaya çıkan çıkmaz sokak.

bir yere yemeğe gittiğimde etrafımda çok sık gördüm, 4 kişinin ayrı ayrı telefonlarıyla oynamakta olup birbirlerinin yüzüne bile bakmadığını. kader resmen "alın ulan! bundan sonra hakikaten görmeyin birbirinizin yüzünü de telefonlarla görüşmeye muhtaç olun!" dedi.

lafım o "kendini bilen"lere; siz kaşındınız.

karşımda üç boyutlu insan görünce irkilmemle aynı sebeptendir. yeni sekme açıp defedemiyorsun canını sıkan kişiyi; simge durumuna küçültemiyorsun falan. hayır, nasıl dayanmışız biz buna senelerce azizim? kokusu var falan bir de üstüne.

açık açık söyleyelim o halde sevişemiyoruz kardeşim böyle bir rezillik olmaz, olamaz.