parası olan ama harcamayı bilmeyen insan

aslında kendi zevkine göre ya da mutlu olacağı/mutlu olduğunu sandığı şekilde harcayan insandır.
biz orta kesimin de altında olan birikimsiz, beş parasız, fakfakir... ıhm, nerde kalmıştık? heh.
neyse parası olmayanlar (biz) fakat zevki über süper olan şahıslar (biz) zengin olup parasını ota boka harcayanları umarsızca eleştiririz. baktığınız zaman gerçekten fakirin parasızlıktan kullandığı şeyleri ünlü bir marka çıkarınca binlerce lira harcayan zenginler var.
bugün hiç tanım giresim yok yüce sözlük ve yazarları. bu tanımı da burda bırakasım geldi. daha bişiler söyleyecektim ama zorlayınca içime sinmemekte. özür dilerim, elveda.
bir ıvanka ukdesi.*

bize ne milletin parasından, fakirlerin fukaralığı bizi rahatsız etmediği, gibi zenginlerin para harcama mentalitenin olmaması da bizi ilgilendirmiyor.
her şeyi ne kadar da çok dert edip dedikodu konusu yapıyorsunuz.

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)

günlük isyanımın sebebi insan.
"allah'ım niye bu parayı hep vizyonsuz insanlara veriyorsun."

yaz sezonu alaçatı'da olanlar tam liste*

kıç kadar sokaklarda, yanından geçen binlerce insanla birlikte sürekli duvara bakarak dip dibe rakı içmek.
(evet, mekanların %90ı sokak arasında ve duvara taşa bakıyorsun)
çoğunluğu da istanbul ya da ankara plaka.
neyse, aynen böyle devam vizyonsuz kardeşlerim.

kayserinin yillisidir.

allah'ım neden parayı ona verdin diye yakınımm

mutlaka yakinen tanıdığınız gurbetçiler vardır böyle. zamanında gutbette yememiş içmemiş sadece çalışmış hatta para tatlı diye iş çıkışı eve gitmek yerine ek işlere gitmiş ve bol bol para biriktirmiş insanlar vardır. bunların türkiye'deki yatırımları genellikle arsa ve daire satın alımı üzerinden olmuştur ve elbette bankada ciddi miktar dövizleri ve yüksek faizden bağladıkları paraları bulunur. kolay değil 30 sene yemeden içmeden geceli gündüzlü çalışan insanlar bunlar. sadece para biriktirerek ve mal yaparak geçen bir ömürden bahsediyoruz. tek mutlulukları ve motivasyonları artan malları ve paraları ama yaşamak, güzel yaşamak konusunda bir tecrübeleri, kültürleri gelişmemiş...
bu insanların para yemeyi bilmemelerine şaşırmamalı, çünkü aileden görmemişler. tatil yapmayı bilmezler, güzel mekanları bilmezler, gezmeyi tozmayı bilmezler, hizmet sektörünün sunduğu hizmetlerden yararlanmayı bilmezler. örneğin ömürlerinde çoğu bir kere masaj salonuna bile gitmemiştir. bu bakımdan sonradan kendilerini de geliştirmiş değillerdir. netice itibariyle bu insanların sahip oldukları varlıklar çoluğa çocuğa kalır ve onlar da torun tombalakla sefasını sürerler. cefası gecesini gündüzüne katanların, sefası çoluk çocuğun..

benim de çok param olmuş olsa, belki onlar kadar olmasa da lüks harcama yapmayı ben de pek başaramazdım doğrusu. paranın hakkını vermek de kültür isteyen bir şey.. harcama ve yaşantı bazında hayatım 180 derece değişmezdi herhalde.. en fazla nezih bir semtte oturup arada güzel mekanlarda yemek yemek dışında bir şey yapamazdım. hatta çok pahalı mekanlara gitmek için içimde bir motivasyon bile olmazdı ya. o parayı üzerimde emanet giysi gibi taşıdığımı düşünürdüm. vizyon, kültür önemli bir şey.

muhtemelen o parayı da şans eseri elde etmiştir.

aii dayı
bkz : bi gecede yedin tarlayı dayı