patrick rothfuss

rüzgarın adı ve bilge adamın korkusu gibi iki mükemmel kitap yazmış, kitapları okuduğunuzda 'beynini sevdiğim nasıl da güzel yazmış.' diyeceğiniz, saçı sakalı uzun bir abimizdir. ne yazık ki yazar tıkanıklığı denen illete yakalanmış ve uzun zamandır* üçüncü kitabı çıkartamamıştır.

ensesine tokat atmak istediğim yazar. arkadaş kral katili güncesini bitirmemek için her türlü atraksiyona giriyor adam. pis tembel.

yazar. kendisi hakkında “bir sonraki scott lynch” yorumlarını duymuş olsa gerek ki, bir yorum yapmış “locke lamora’nın yalanları” kitabı ile ilgili.


yorumda kısaca “başka bir yazarla kıyaslandığımı görünce başta üzüldüm fakat kitabını okuduktan sonra anladım ki bu yorumlar benim için birer iltifat imiş, çünkü kendileri çok iyi bir yazar.” demiş.

gelgelelim bana göre rothfuss, scott lynch’ten daha iyi bir yazım diline sahip. belki de bahsettiği konulardan ötürü böyle hissediyorum ama durum bu.

ayrıca okurlarını bekletmeyi seviyor kendileri. zira kitaplarının çıkış tarihleri arasına neler sığar neler. insan ister istemez acaba film uyarlaması projesinden ötürü mü son kitap çıkmıyor, diye düşünüyor. umarım george martin gibi bir dizi projesi için heba etmez romanlarındaki olay kurgusunu.

tool album çıkardı rothfusscuğum çıkaramadı üçüncü günü hala ya. kendi söylemine dayanan bir rivayete göre ilk ikisi uzunluğunda olacakmış bakalım.

kitapları verdiğim arkadaşımla 6 yıldır görüşmüyoruz evlat acısı gibi çöktü içime.

çok pis kinlendiğim yazar. kendisi bir twitch yayınında kralkatili güncesi serisinin son kitabını çıkarmamasındaki temel sebebin istediği popülariteyi yakalayamamış olduğunu söylemiş, yine başka bir twitch yayınında ise yönettiği bağış fonuna gelen yoğun miktarda para neticesinde kitabın açılış kısmını okumuştur. seni asla affetmeyeceğim pis paragöz.

rüzgarın adı ve bilge adamın korkusu adlı fantastik kurgu türünde yazılmış efsane kitapların yazarıdır. her iki kitabı da elinize aldığınızda artık bir daha bitirmeden bırakma ihtimaliniz yok dersem inanın abartmış olmam. bir kere üslup olarak çok akıcı bir dil kullanmış. dolayısıyla hikayeyi okurken sizi hiç yormuyor ve sıkılmıyorsunuz. o kadar güzel bir kurgu ortaya koymuş ki insan okurken mest oluyor. tıpkı çok ama çok yetenkli bir sprocuyu izlerken ''yahu bu nasıl bir yetenek neler yapıyor öyle'' diye düşünmek gibi bir şey bu. adam sanki yazmamış da kelimeler parmaklarından klavyeye akmış, adeta sihir yapmış gibi. karakterler deseniz onlar apayrı bir dünya. hepsi derinlikli, hepsinin altı çok iyi doldurulmuş. okurken adeta o karaktere bürünüyorsunuz. fantastik kurgu sevin ya da sevmeyin bir önemi yok. ama bu kitapları mutlaka okuyun. en sonunda ağzınızda çok hoş bir tat kalacak.

eh bu kadar övdükten sonra biraz da madalyonun öbür yüzüne bakalım. arkadaşım nerede serinin üçüncü kitabı ''taş kapılar''? serinin ikinci kitabının üzerinden 11 yıl geçmişken üçüncüyü daha hala yazamamış olman gerçekten inanılır gibi değil. geçen bu süre içinde hem taş kapılar'ı yazıp hem de bambaşka hikayelere imza atabilirdin. titre ve kendine gel lütfen.

kralkatili güncesi serisinin üçüncü kitabını yazmamak için yine başka bir kitap yazmış olan yazar. the narrow road between desires adlı novella neyse ki aynı evrende geçiyor ve bast karakterine odaklanıyor. bu hamle dargın okurları birkaç aylığına da olsa oyalayabilir.

kaynak: kayiprihtim.com/haber/patri...

dünya üzerindeki en şımarık fantastik roman yazarıdır kendisi. bizim ülkemizde "ruh sağlığı" amerikalılar kadar ciddiye alınan bir durum değil ve bu çakal da olayın bug'ını bulmuş gibi sürekli ruh sağlığını öne sürerek amerikalılara "üzerine gitmeyelim o zaman yha cnmss" tepkisi verdiriyor.

peki ya biz? yer mi anadolu çocuğu bunları patrick efendi? kazandığın paraları cebe indirip sağabildiğin kadar sağıyorsun çıkardığın tek roman serisindeki ününü.

sokakta görsem dalarım buna. o kadar sinirliyim.

gelecek kaygısı duymaya başladığımız gün çocukluğumuzu geride bıraktığımız gündür*