plajda yalnız başına takılan insan

sıradan insandır. yalnız güneşlenir, yalnız denize girer, yalnız yüzer, yalnız yer içer. kafası rahattır. gereksiz vırvır çekmez.

sevgisiyle kavga ettiği için arkadaşının yanına tatile gitmiş ve evde depresyona girmemek için kendini hergün farklı bir plaja götüren insandır. ( yoo ben değilim)

ara sıra kafa dinlemek için bu eylemi yapan insandır, benimdir. alırım biralarımı, açarım deniz kıyısında sandalyemi ya da şemsiye altında uzun otururum şezlongta, biramı yudumlarım. düşüncelere dalarım. bazen de iç sesimle sohbet ederim. sakin ve ses yoksa da kitap okurum. kendime odaklanırım. denize bir dalar çıkarım ve tüm her şeyden arınmış şekilde eve dönerim.

sosyal fobiktir, hiç arkadaşı yoktur. plaja gidersem bu insan ben oluyorum, sözde değil, özde.

herhangi bir yerde yalnız takılan insanla aynı nitelikteki insandır. tek başınalığı bir tercih de olabilir bu duruma maruz da kalmış olabilir.

herkes yalnızdır, dostu yoktur falan demiş ama, uzman bir avcı olma ihtimalini kimse düşünmemiş, ilginç.
yalnızlık böyle ortamlarda daha iyidir, daha rahat ve kolay hareket etme imkanı verir.
misal beğendiğiniz birisi varsa gidip çantamı yanınıza bırakıp bir denize girip çıksam sorun olur mu diyerek muhabbete girebilirsiniz. bunun gibi bir sürü şey, alın size taktik.

her sene sayılarının daha da azaldığını gözlemlediğim insanlardır.

konu tatil olunca yalnızlık iyice katlanılmaz oluyor herhalde.