radyo tiyatrosu dinleyerek uykuya dalan insan

bu gece agatha var sırada. varsa hayran kaldıklarınız bir link alırım.

hiç sonlarını bilmiyor olsam da* mükemmel bir şey bu radyo tiyatrosu.

onun tadi da bir baskaydi be. gencken ozellikle cep telefonunun olmadigi zamanlarin vazgecilmeziydi. cok uzun zamandir yapilmiyor bi ara nostalji yapmak lazim.

radyo tiyatrosu, eskilerin "arkası yarın" dediği ve tv yokken o ahşap radyolarda akşam olup ajans dinledikten sonra yaptıkları eylemdir. bir ara benim de başlıkta belirtildiği gibi uyurken yaptığım bir eylemdi. ama bütün tadı, dinlenen oyunun sonuna gelmeden uykuya dalmakta gizlidir. bilhassa soğuk kış gecelerinde agatha christie eserlerinin radyo tiyatrosuna uyarlanmış versiyonlarını dinlemek daha güzeldir. türkçe'nin tertemiz bir şekilde kullanıldığı, oyuncuların o muhteşem ses tonları ile adeta dil zevki yaşatan bir şeydir radyo tiyatrosu. başlarken jenerik kısmı da harikadır. sunumu yapan kişinin ses tonu, temiz türkçesi, hangi rolü kimin oynadığını anons edişi ve fon müziği daha başlarken sarar insanı. yanlış hatırlamıyorsam efektör olması lazım, o dönemin en ünlü efektörü de korkmaz çakar'dı sanırım. birçok oyunda anons sırasında efektör olarak onun adı geçer.

tatlı insandır. yaralı, yorgun insandır.
ninnisidir işte.

bu hiç olmadı ama bir benzeri arada oluyor…
(bkz: sözlük radyosu dinleyerek uykuya dalan insan)*

1970 öncesi trt 'de perşembe saat,21:00'da 1 saatlik radyo tiyatrosu vardı , merakla beklerdik bilhassa kış akşamları ,o zaman küplüce'de(beylerbeyi sırtları mezarlığa yakın bir evde oturuyoruz ,ev dediğim koca ahşap bina, yalnız altta bir oda var orası ısınıyor ,diğer odalar en az 50 metre kare ,mutfak yayla ,kapılar en 3,5 metre belki 4 , boğaziçi ayağının altında ama boğaz'ın bütün soğuğu ve rüzgarı evin içinde, mutfakta mangal yanıyor.
korku radyo tiyatrosu da olurdu annem şimdi mezarlıkta ölüler kalkmışlardır derdi ,3,5 tabi.
yazın güzeldi bahçe ,etraf meyve ,ot dolu ,diken bile yerdik kahvaltıda ,kuzukulağı,hindiba ,,belki yabani semizotu. dediğim yer boğaziçi köprüsünün anadolu yakası yamaçları .
radyo günleri büyük olasılıkla uyurduk sonra. bir babam yatak odasında yatardı biz maaile sobalı odada.

şimdi alucralılar-çamoluklular doldurdu ve giresunlular ,rizeliler ,canım küplüce bok oldu.

pandemi döneminde yapmaktan büyük haz aldığım şey. yapboz yapıp radyo tiyatrosu dinlemekle geçti 2 yıl.

benim o, benim. beni alın dediğimdir.

çoğu eski trt radyolarının usta tiyatrocuları tarafından uyarlanmış olsa da sanırım dönemsel politik nedenlerle çoğu önemli eser yerine genellikle çerezlik oyunlar tercih edilmiş. yine de arada çok iyileri de denk geliyor.
geçenlerde tesadüf eseri rastladığım bir oyunu, sonrasında tekrar dinlemek istesem de maalesef yeniden rastlayamadım. ama gerçekten çok iyiydi.
hitler almanya'sında akademisyenlerden savaşı haklı gerekçelere dayandıran bir propaganda metnini imzalamaları istenir. imzalamayı reddeden bir akademisyen ve bilim insanı, ailesini ve ülkeyi terk etmek zorunda kalır. 2.dünya savaşından yıllar sonra da yeniden darmadağın olmuş berlin'e döner ve her biri, bir yere savrulmuş olan çocuklarını ve yakınlarını bulmaya çalışır.
bazı oyunlarda da öylesine cümlelere denk geliyorum ki kalkıp bir yerlere not ettiğim de oluyor. mesela en son aklımda kalanlardan biri "ölüm, sadece yaşarken uzak olanları yakınlaştıran bir gerçektir." gerçekten çok iyi değil mi?
uyuma güçlüğü veya zihnininizi yoran gündelik problemlerden sizi uzaklaştıracak şeyler arıyorsanız, tabii zevkinize göre iyi gelir.