radyodan kasete şarkı çekmiş nesil

şarkılar bir tıklamayla iniyor günümüzde. biraz boşa uğraşmış gibiler sanki.

tükenmez kalemle de ileri geri sarardı.

te allaam ya..
günümüzde şarkılar tek bir tık ile iniyor diye, boşa mı uğraşmış oluyor şimdi onlar?

ne yapmaları gerekiyordu?
şöyle mi düşünmeleri gerekiyordu mesela;
"lan olum, mal mısınız? ne sürekli şarkı kaydedip duruyorsun radyodan? gelecekte çok kolaylaşacak... şimdi boşuna uğraşıyorsunuz. zamanın geçmesini bekleyin.."

"müziklerin de zamanı geçiyor dostum" derdim ben, o bilge kişiye...
"neler kaçırıyorsun neler.."


90'lı yıllarda, yılda 200'e yakın albüm yayınlanıyordu bu ülkede.. birçoğu da efsane...
alsan alsan kaç tane kaset alabileceksin ki?
öyle ucuz bir şey değil sonuçta.. ayrıca, istediğin kaseti öyle her zaman bulman da mümkün olmuyordu o zamanlar.

ne yapıyorduk?
kaydediyorduk biz de işte...

ha, ben pek tercih etmezdim radyodan kayıt olayını.. çünkü şarkı başladıktan sonra dj devam ederdi genellikle konuşmaya... şarkı esnasında araya girmeler falan..
kasetten kasede kayıt olayını severdim ben.
karışık kaset!

takardım walkmanime, dinlerdim orada burada...
yabancı şarkılar olurdu onlar da çoğunlukla...

bir keresinde 3 bant bilardo turnuvasına katılmıştım... yarı final maçında ilk seti varlık gösteremeden kaybettikten sonra, kulaklıkları kulağıma takıp "i belive i can fly"ı dinlemiştim, köşemde...
50'den fazla seyirci vardı o an orada ve ben, kafamı biraz dağıtıp maça konsantre olmak için, önce kulaklıkları taktım kulağıma ve bastım play tuşuna...
i belive i can fly'ı dinledikten sonra efsane bir oyun oynamıştım masada..
şimdi o geldi bak aklıma..

tam şarkının en sevilen yerine radyo reklamı girerdi ya. işte o reklamı girene gireyim.

şarkının giriş kısmında sözler başlamamışken konuşmaya devam eden radyocular olurdu. ben bu nedenle uğraşmazdım. liste yapar kasetçiye giderdik. 60'lık 90'lık boş kasetler vardı. fiyat alırdık. listeden şarkı çıkarıp süreyi tutturmaya çalışırdık.

yeni çıkan albümler pahalıydı. sadece çok popüler albümleri alırdım. kalanını kasete çektirirdim.

okul servisine binince yol 1,5 saat sürerdi. kaset verirdik şöför de çalardı. kasetlerde a yüzü b yüzü olurdu. a yüzü bitince çıkarıp b yüzünü takardık.

bizim servis şöförü aslan abi çok hızlıydı. kasedi kendi çeviren kızaklı teyplerden almıştı. pioneer diye bir marka piyasayı domine ederdi.

gerçekten hey gidi günler. o zamanlar anadolu lisesi 5. sınıftan sonraydı. 12-13 yaşındaydım yani. 30-35 sene geçmiş ama bazı şeyler çok canlı.

radyodan müzik çekmediysek de limewire den çok müzik indirmişliğimiz var.

radyodan kasete de çektik, kasetten kasete de. kalemle kaset de çevirdik, kasetçalarla ileri geri sara sara kaset de pert ettik. neler çektik 2 şarkı dinlemek için bee ama işte o yüzden değerli idi. bugün streaming servisleri ile istediği şarkıya 2 saniyede ulaşan nesil anlamaz...

insanın sinir ile ruh hastası arasında bir yerlerde olmasına sebep olan dönemdi.

-ay inanmıyorum ay inanmıyorum ay inanmıyorum, aşka
(evet sayın dinleyiciler nasıl radyonuzun başında güzel vakit geçiriyormusunuz?)
çıldırdım
( çıldırdım amuniyumklarür, ulan dj ben senin gırtlaanı silkeleyeyim huurçucuuu)
dönendim durdum yandım kavruldum..."

o nesil bu gun gereksiz konuşanlar karşısında psikopata bağlıyorsa sebebi bu dj'lerdir.

şuan ya orta yaş bunalımındadır ya da orta yaş bunalımını atlatmıştır. (bkz: orta yaş bunalımı)

o zaman daha kıymetliydi, dinlediğimiz müziğin bir zevki vardı, çaba gösterip dinlerdik ve daha fazla keyif alırdık.

şimdi sipotifaya giriyor gençler. ah ulan ah.

şarkı ile birlikte * radyo cingılını da kasete çekmiş olan nesildir. muhtelif yerlerine "iyyahaaa best fm", "bir sıfır altı yüz altı istanbuuuul fm" gibi cingılların serpiştirilmiş olduğu şarkıları dinlerdik, hey gidi...

ahhh hem de nasıl! kayıt etmenin de tekniği vardı. mesela bazı kasetlerin alt tarafında kare şeklinde delik oluyordu, bantla kapatıyorduk orayı. aksi halde kayıt olmuyordu.
şarkının en güzel yerinde araya bağırarak giren dj'in sesi ve kayıtı dinleye dinleye şarkı ile dj'in sesinin bütünleşmesi...

arabada radyo ve kasetten başka bir şey yok, sonu sonu yapacağım iş.

buram buram kaliteli nostalji kokan başlık~ okan bayülgen sayesinde son zamanlarda plaklara merak salsam da kaset doldurmanın ve kaset/kalem ilişkisinin yerini araya kaynayıp gitmiş olan disketlerden tutun da usb'lere kadar niyeyse hiçbir bellek türü tutamadı. cd'ler az biraz daha estetik duruşlarıyla göz doldursa da çok çabuk çizilmeleri fazlasıyla sinir bozdu. konudan saptım ama... velhâsıl saatlerce radyo başında istediği şarkı çıksın diye sabırla beklemiş olan bu nesli üzmek ayıptır, günahtır.