rakı koydum fincana

(bkz: mican)

nicedir unuttuğum bir türkü. sağolsun "ice".

köyünde öğretmenlik yapan micanoğlu hüseyin(giresun, keşap, dokuztepe köyü), 93 harbi'nde askere alınır. o savaştayken sözlüsünü karşı köyden birisine verir babası. köyden askere alınan bir gençten bu haberi alan hüseyin kaçar askerden, döner köyüne. sözlüsünün babasıyla tartışırken bir kaza çıkar elinden, öldürür adamı. hem asker kaçağı hem de katildir artık, cezası idamdır. dağa çıkar hüseyin. zamanla gerek devlet, gerek yörenin zenginleri tarafından ezilen gençler teker teker yanına, dağa kaçar. yıllarca giresun dağlarında saklanır micanoğlu hüseyin. giresun da iş yapan, maden işleten yabancılardan haraç keser. topladığı parayı yoksul köylülerle paylaşır. bu yüzden köylüler korur kollar hüseyin'i. şebinkarahisar'da bakır madeni işleten bir fransız haracını ödemez, mican'ın başına ödül koyar. ödüle talip olan, hüseyin 'in yakın arkadaşı muhtar kel seyit'tir. hüseyin'in saklandığı yeri bilen seyit, ihbar eder arkadaşını. zaptiyeler etrafını sarar, öldürür hüseyin'i ve arkadaşlarını.
hüseyin'den kalan, dönemin ozanlarının yazdığı türkü olur.

birası bitenler rakı koysunlar fincana...

giresun türküsüdür. ahmet kaya'dan gelsin.

hele de bakın şu "can"a!..

vay benim canım, dünyalarda bir canım

ebru... sağdı resmen beni... o nasıl söyleyiş.

tarih tekerrürden ibaret; yine bira bitti, rakı koyduk fincana.


ben yine ahmet kaya'dan dinliyorum, inatçıyım bu hususta

guzum yapma afişe etme bizi... biram bitti evet...

alaz sen misin ?

akdeniz'den geldi istek; vay benim canımdan.

rakı koydum fincana

ebru söylese.....kızmaz dimi guzu..???

tercihler değişiyor zaman içinde. rakı koydum fincana