recep ivedik'e gülen insanın zeka seviyesi

gayet ortalama olan zekadır. bu kıllı karakter boşuna bu kadar izlenmedi, toplumu yansıtıyordu, toplumda onu sevip kucakladı.

bence bu soruya şöyle bir parağraf açmak gerek: recep ivediğe neden gülüyoruz ?
şaban a gülmemize yakın bir sebepten.
biz şaban a senelerce ince, zekice esprileri nedeniyle gülmedik.
tipine, sözlerine, ses tonuna, yüzünün aldığı şekle, yaptığı absürdlüklere güldük.
sanırım söylemek isteyip söylemediklerimizi, aklımızdan geçirip yapmadıklarımızı, bilinçaltımızdaki id i temsil eden bir yanı nedeniyle recep ivediği benimsedik.
bence sebep işte budur.

ilk dört filmini izlemiştim. çok süper bulmasam da filmdeki bazı esprilere gülmüştüm. üçüncü filmde tiyatro sahnesinde kahkaha atmıştım.

ayyy bunlara mı gülüyorsun diye şömine başında şarap tüketen entellerimiz bu dediklerimi beğenmeyecektir. ama ben geceleri gizlice kolpaçino izlediğinizi biliyorum merak etmeyin siz...*

ılk zamanlarda çokça eleştirirken artık söz etmiyorum. mizah işi zekayla doğrudan orantılıdır evet ama kendini geliştirmeyle de doğrudan ilgisi vardır. jim carrey izleyen birisi recep ivedik esprilerine gülmez diye düşünüyorum. ama recep ivedikten sonra jim carrey keşfetmek daha farklı olur. espri yelpazesi ne kadar genişlerse gülme eşiği de yükselir.
facebook dönemlerini hatırlarsak dediğim daha iyi anlaşılacaktır. o güldüğümüz capsler şimdi yüz hattında seyirme bile yapmıyor artık. espri çeşitlendi beyin daha üst düzeyini istiyor artık.

the office'e de çok güzel hareketler bunlar'a da aynı şekilde gülerim. ricky gervais komedisi de komiktir bana, basit bir osuruk da.

ben gülmeden evvel "buna gülersem sosyo-kültürel konumum ne olur?" diye düşünmem, basarım kahkahayı. ıq seviyem de 3. isteyene belgeyi gönderebilirim, doktor ölçtü.

zeka bir filmle ölçülmez. ben gülmem orası ayrı.

bir filmi televizyonda denk geldiğinde bir buçuk yaşındaki kızım korkup bana doğru koşmuştu. hemen kanatlarım altına alıp kanalı geçtim ama filmden daha komikti. baya güldürdü beni.