refah

rahat yaşam, ferahlık, sıkıntısızlık.

babamın adı

bir arkadaşımın abisi refah için diyor ki "refah içinde olan insan, istemediği ilişkilerden kaçınabilen, istediği yerlerde mutlu olabilen kişiye deniliyormuş. yani para falan asla değil. insanın seçim hakkı olan iç huzuru."

herkes istemediği halde zorunluluktan o kadar çok kendinden ödün veriyor ki. offff. tamam hayatımız boyunca bu tür şeylerde refah içinde olamıyoruz bari ekonomik olarak refah içinde olsaydık keşke.

ben zorunluluktan ve dayatmalardan nefret ederim. çok mu rahat büyüdüm acaba bu konuda, çok mu şımartıldım da şimdi böyle hissediyorum? ama insan neden kendine yalan söyleyen ve onun seviyesini aşağı çekmek isteyen biriyle olmak ister ki? bence bu konuda sonuna kadar haklıyım.

x kişisinin doğum günü diye özellikle o gün onu görmek istemem. gerçekten nefret ediyorum bazen hayattan. kuralmış kaideymiş ama olmazmış o benim her şeyime katılırmış, her gün yüz yüze baktığım kişinin etkinliğine gitmek zorundaymışım.

(bkz: türkiye’de olmayan)

merhaba dediğimiz kişiye gönderdiğimiz iyi niyet dileği: refahlık, ferahlık içinde ol.