remzi basalak

90'lara kadar süregelen, yakalanan devrimcileri, doküman ve eşyaları eşliğinde kameralar önünde sindirilmiş, boyun eğdirilmiş imajıyla servis etme geleneğini, yakalanıp kameralar önüne çıkarıldığı 1992 yılında, kameralar çekim halindeyken önündeki masayı tekmeleyerek sonladırmış devrimcidir. aynı gün hayatını kaybetmiştir.

80 ve 90’lı yıllarda yakalanan devrimcilerin kameraların önünde elleri kelepçeli görüntülerinin teşhir edilmesi devletin vazgeçilmez geleneğiydi. beyaz örtü bir masanın üzerine bir miktar silah para ve doküman konulur, mermilerle “t.c.”, “ne mutlu türküm diyene” benzeri şeyler yazılırdı, yakalanan devrimciler ise masanın arka tarafında sırtları kameralar dönük yahut yüzleri yere bakar ve perişan vaziyette ayağa dikilir, lazım gelen görüntüler kaydedildikten sonra devletin resmi kanalı ile gazeteler aracılığıyla kamuoyuna servis edilirdi. perişan görünürlerdi çünkü işkence tezgahlarından geçirilerek o masaya getirilirlerdi. bu mizansen ile devlet devrimcilere karşı elde ettiği zaferini kutlar ve devrimcilere nasıl boyun eğdirdiğini cümle aleme ilan ederdi.
bu resmi devlet tiyatrosu, 23 ekim 1992 yılında remzi basalak’ın tekmesiyle son bulmuştur.
23 ekim1992 günü adana emniyet müdürlüğü’nün üçüncü katında bir kamulaştırma eyleminden sonra yakalana iki genç devrimci, bu rutin müsamere için elleri kelepçeli vaziyette bir odaya alınır. onlar odaya alınır alınmaz kameralar kayda girer. bu kez canlı yayın yapılacaktır. odada bulunan herkesin alışık olduğu bu rutin durum, remzi basalak’ın o masaya attığı tekmeyle altüst olur. remzi basalak masayı dağıtıp sloganlarla direnirken, polisler üzerine çullanır ve o gece işkencede öldürülür.
o tekmeyle devlet, devrimcileri basın önüne çıkarmaktan vazgeçmiş ve bu iğrenç teşhir ve yıldırma faaliyeti son bulmuştur.