ruh gibi robot gibi birine dönüşmek

insanlara ve insanlığa olan güvenimi uzun süre önce kaybetmiştim zaten, tabi insani bir durum olan ufak bir umut arayışı bende devam ediyordu, neye kime güveneceğini bilemezsin bir süre sonra.
yanından geçip gittiğin herhangi bir insan terör örgütü üyesi bile olabilir, katil,sapık,pedo,tecavuzcü.
böyle insanlar her gün yanımızdan geçip gidiyor, sessiz sessiz.
çare bireyselleşmek, içe dönüklük.

insanlarla iletişim kurmakta zorlanıyorsunuzdur. ya kendinize çekidüzen verirsiniz ya da sessiz ve sakin bir şekilde kimseye bulaşmadan ölmeyi bekleyebilirsiniz.

bir hissizlik anı. ne bir söz ne bir düşünce ne de bir gülüş... hiçbir şeyin ilgini çekmediği, hiçbir şey yapmak istemediğin o ulu boşluk anı, büyük mutsuzluk, dev rahatsızlık. sabahın köründe zorla uyanan modern köle tepkisizliğini olur olmadık anlarda ruhunda duyumsamak. (robot olduğun için cümlelerini de robot gibi kurmak) ruh gibinn robot gibiin bişey.

geçenlerde farkettim insansı robot halaskar sürüm 25den sonra güncellemesi durmuş. bu güne kadar ki tüm bilgi birikim hobi vs 25e kadar ogrendiklerimmis daha sonra ne bir konuya ilgi ne merak ne şevk hic bir sey kalmamış. simdilerde ise ara sıra tekleyen lag giren bir robot.

bir gece uyuduğumda tanrı güncelleme yapmış ruhuma artık stabilize bir mimik yüzümde beliri verdi ayna karşısında, anlamadım önce dedim sanırım bu gün böyle çünkü tanrıma inanıyordum beni gün içinde mutlu edecekti, yüzümde bir gülümseme belirdi lakin içimdeki kelebekler gelmedi bu sefer, mimiklerimi hacivat karagöz edasıyla oynamaya başladı semavi bir bağ, e ben bu durumdan muzdariblik hissi de yok gayet doğruymuş gibi geliyordu her şey… ah tanrı neden beni bu gece seçtin ne yaptım da kuklanı eline aldın…

eksikleri yok fazlaları var allah için.
canımı mı alacaklar.

ruh gibiyse insan, robot gibi birine dönüşmüş olmanın imkansız olması durumudur.

ruh, insanın özü.
bedenin tek yol göstericisi. bizi diğer tüm bedenlerden ayıran o kudretli, en somut soyutluk.

ruh gibi birine dönüşmek, ruhunun sadece acı içinde olduğu anları fark eden insanın söylemidir.
sevgi duyarken, yardımlaşırken veya belki de kötülük yaparken, aşık olurken... neredeydi ruh? seninleydi. görebildin mi ruhunu? göremedin. işte tam o anlarda hunharca bir robot misali yaşadın. ezdin geçtin ruhunu. sanki bunları yaşamak zorunda olan bir makine gibi davrandın ona. mecbur muydu böyle hor kullanırken ruhunu sen, sana bir ömür katlanmaya?

yaptı yapacağını işte. dedi ki, patron benim!
sen beni yalnızca acılarınla, pişmanlıklarınla fark ediyorsun ey beden! ey her şeyi bilen zihin!
sana acıyı, pişmanlığı yaşatırken tüm gücün bende olduğunu göstermenin vakti geldi. bu duyguları yaşarken ne gülebilecek ne de bedenindeki gücü kullanabileceksin.

kızma bana dedi yüce ruh.
tüm bunları senin için yapıyorum. öyle unuttun ki beni, robottan bile farkın kalmadı, herkesle aynı şeye güler, aynı derde ağlar oldun. çık kabuğundan ve gör, hatırla beni yeniden. gör ki daha içten gülebilesin, bedeninin de kıymetini bilebilesin. hor kullanırsan hem kahkahanı hem gözyaşını hem de bedenini, beni erken terk edersin.
oysaki sana öğreteceklerim var benim. tadacağın duygular sereceğim önüne daha nice. hem de en gerçek duygular onlar. en gerçek hüzünler, kahkahalar.

şimdi çek bu acıyı ve hatırla beni yeniden.
ruh gibi ol, bana kavuş, çık o robot bedenden.

robotlar bile yoruluyor be, geçen izledim çalışmaktan yorulmuş, yere yığıldı. pili bitti muhtemelen, el insaf robot diye yüklenilmez bu kadar...
hele bazı insanlar var robotlara taş çıkarır, demek ki robotlar insanların yerine geçmek için daha çok toylar.
robotun ruhu olursa insan olur bak, bazı bedenlerin içinde sıkışıp kalan ruhlar da insanları robot olarak görüyor olabilir. beden ne ki, zaten ruh için hapishane.

medeni masallarla beyni sulanmış zombilerin sorunu. şeriat bile daha canlı kanlı lan. medeni olmadığım için yaşamadığım hadise. hatta barbar bir türk olarak medeniyet düşmanıyım. ingilizlere olan nefretim bile robotlaşmama engel oluyor. sansür sansür sansür sansür sansür ingilizleri. geçen gün kadıköy'de ingilizlere bayağ küfür ettim, hem de onların dilinde. bu bile yeterince keyifliydi. bir ingiliz dünyadaki en hayatsız, en depresif, en soğuk nevale, en iğrenç varlıktır. özenmeyiniz asla.