ruhunuzu teslim edebileceğiniz kişiler

olmayan şey teslim edilmez. olsa dahi edilecek insan yoktur. beyhudedir, gereksizdir.

şeytan.

ohm. ruhunu şeytana satmak ile eş değer bir hataydı. bedelini ödedim, dersimi aldım. zaten bende duygu, ruh falan kalmadı. sadece deli gibi 6.hislerim aktif o da bir zahmet kalsın çünkü hayat kurtarıyor.

ne güzel bir zamanlama bu başlık için.

bu bir betimlemeyse ve edebi anlamda kullanılıyorsa, o başka ama realite'de insan ruhunu kimseye teslim edemez.

rabbimiz tarafından yaratıldık. hepimizin soyut- somut bütünsel varlığı onun hükmünün altında. bu yüzden bizim ruhumuz, bizi yaradana ait.

yaratılmış varlık, başka yaratılmışa kendisini kurban edemez, teslim hiç edemez. dolayısıyla denklem sonuçsuz.

azrail olsa gerek.

bu başlığı ukde bırakırken sadece aklımda bir kişi vardı (sadece ona odaklandığım için cevabım bu...)
en yakın arkadaşım. beni en iyi tanıyanlardan, bana çok yakın olan kız arkadaşım.
bir problem olunca hep birbirlerimizin yanında olduk, birçok şeyi beraber atlattık.
demek istediğim: her türlü yanında olurdum ne pahasına olursa olsun.

johann wolfgang goethe'nin yazdığı 'faust 1' kitabında faust mephisto(pheles) ile bir anlaşma yapmıştı. mephisto faust'a mutlu bir an sunacaktı.



çevirisi: 'dur, geçme! ne kadar güzelsin!' deyince çalışma odası 2 (studierzimmer 2), bölümün 7. sayfası, faust'un ikinci konuşması sayfada, kaynak türkçe bu arada, çeviri de oradan goethe anlaşmayı kaybedecekti. mephisto da ruhunu alacaktı. bu da edebiyattan bir örnek olsun. insanlar bazı şeyleri yaşamak veyahut tatmak için nelerini verebiliyor, değil mi? mephisto aslında şeytan idi, yani düşmüş bir melek (hristiyanlıktan örnek alıyorum). kişi sayılmaz ama yukarıdaki örneği yazmak istedim. mephisto bir de kitabın başlarında tanrı ile bahse giriyordu. şeytana bak be, iki iddiayı da kazandı. olan olan gretchen'e yada eski adıyla margarete'ye oldu... kitabın sonunda yukarıdan 'o, kurtuldu!' diye bir ses geldiği yazılıyor (gretchen zindanda idi ve artık kafasını sıyıracaktı. bebeğini öldürmüştü hatırladığım kadarıyla. asılacaktı. sonra mephisto ile faust geliyordu zindana.) almanca öğretmenimizin dediğine göre sonu aslında eskiden böyle değilmiş ki zaten goethe senelerce bu kitabı yazmak/değiştirmek ile uğraşmıştı. farklı edebi dönemlerden geçerken farklı anlayışlar vardı yazılar için. ondan dolayı birkaç yerinde değiştirilmeler yapıldı. schiller ile konuşmaya başlayınca goethe galiba tekrardan kitabını eline alıp, düzenlemelere başlamıştı.

bu yazıyı yazarken aklıma bir fotoğraf geldi, aşağıya ekliyorum. * lübeck'te bulunuyor. kaynak vikipedi'den.




t: ruhuzunu verebileceğiniz insanlar.

aynadan gözüken kişi

ancak ömrümü feda ederim ruhumuda allah'a.

samirə