rüyada vefat etmiş bir yakını görmek

bugün belki bininci defa yaşadığım bu durum hakkında başlık açmakla açmamak arasında gittim geldim tüm gün.

sonunda buradayım.

bir yakını kaybetmek oldukça zor bir süreç elbette, fakat çok garip hisler ve rüyalar insanın yakasını bırakmıyor kimi zamanlar. ben de bir süredir devam etmeye çalışıyorum bu yarayla. çok da rüya görüyorum.

şöyle ki 2020'nin kasım'ında lisedeki en yakın arkadaşım olan kadını kaybettim. o günden bugüne önceleri korkunç ve kabusa kaçan, sonra bazen yumuşayan çok rüya görür oldum.

yas sürecinde normal derler böyle kabuslara.
sonra bir kaç ay içinde çocukluğumun geçtiği yerlerde, ilkokulumda falan görür oldum tuba'yı.
çok garipti, ben küçücüktüm oysa koca kadın, geçip gider oldu yanımdan. bir anda fark eder şaşkınlıkla mutluluk arası bir duyguya kapılırdım rüyamda.

bugün sabahsa ilk defa çok farklı bir rüya gördüm. hiç bilmediğim bir evdeydik, böyle deniz kıyısında. ikimiz de yetişkindik. o hiç ölmemişti. güldü bana, kahve içtik karşılıklı. sanki her şey çok doğaldı, ne şaşkın ne acılı, sadece mutluydum.
yüzdük sonra bomboş bir sahilde uzanan denizin içinde... bıcır bıcır konuştum ben yine bir şeyler anlattım durdum. o da dinledi kah kızdı kah güldü, o kadar mutluydum ki...

inanır mısınız, kaç kere uyanır gibi oldum da uyanmak istemediğim için kaldım o rüyada. öğlene kadar uyumuşum. zaten o saatten beri bunu yazsam mı yazmasam mı diye düşünüyorum...
ne garip his, insanın kaybettiği birini rüyasında görmesi...
sanki bütün hayatın karmaşasının üzerime çullandığı bu günlerde tuba yetişti bana. biliyorum çok saçma, hatta çocukça ama sanki bilir gibi geldi oturdu karşıma. sanki bu başımıza gelen felaketler hiç olmamış gibi...

neyse işte sözlük, bu rüyaları sadece ben mi görüyorum demeye ve içimdeki çocuksu mutluluğu tarife, bir tanım yazayım dedim.

sahi bu rüyaları gören sadece ben olamam değil mi?

iki senedir neredeyse her gün rüyamda annemleyim. sanırım her gece, rüyama gel anneciğim diye boşluğa seslendiğim için.

rüyama gel
gerçek gibi gel anneciğim
ellerini hissedebileyim

rüyada ölmüş bir akrabayı ya da bir arkadaşı görmektir.

geçen hafta vefat eden arkadaşı dün akşam üzeri rüyamda görmemle vuku bulan durum. vefat eden arkadaş önümden geçiyor bir telaşla, " hayırdır ibo nereye böyle?" diye soruyorum. dönüp bana eliyle şimdi olmaz, sonra görüşürüz işareti yapıyor. sonra ben o'na "yahu ibo, sen gerçekte ölmüştün" diyorum, sonra arkamda oturan iki kişiye dönerek " bu gerçek değil, kesin rüya olmalı, çünkü bu arkadaş ölmüştü" diyorum ve rüya sonlanıyor.

normal durumdur. değer verdiğin insanlardan ayrılmama isteğine beynin bir cevabı olabilir aslında. ya da sadece bilinçaltı. bilemiyorum.
umarım yakınlarınızı gördüğüz rüyalar sizi hüngür hüngür ağlatarak uyandırmaz da yüzünüzde tatlı bir tebessümle uyandırır.
yalniz degilsin...