rüyalarımızı 3. kişi gibi görürüz

rüyalarımızı neden dışarıdan görürüz? düş gözümüz neden kendimiz gibi değil de üçüncü bir gözle görüyoruz ama etkileri hissediyoruz?
hakim bakış açısıyla yazılmış bir hikaye gibi...

açıkçası ben hep birinci tekil şahıs bakış açısı kullanıyorum. size de tavsiye ederim. vr gözlük gibi bir şey.

rüya görmek istemiyorum. (bkz: reddi rüya dilekçesi)

katılmadığım başlıktır, rüyamda çoğunlukla kendi kendimimdir.

başlığı görüp üzerine düşününce farkettim ki doğru.
sanki rüyalarımda bir hikaye anlatıcısı var, sahneleri de oynatıyor ve bana diyor ki ‘bak oradaki sensin’. ben de dışardan o olan ‘ben’i izliyorum ve uyanınca da sanki gerçekten yaşamış gibi hissediyorum. dün gece de öyle oldu mesela. ta uzakta bir platform gördüm ama sonra platformdaydım. önce sahne düzenleniyor, ben sahneye uzaktan bakıyorum, olduğum konuma bakıp o konumun içine giriyorum.

bu arada rüyalarımda hiç bir zaman gerçek yüzümü görmedim. kendi yüzünü nasıl göreceksin derseniz, işte bu da dediğim şeye geliyor: benim olduğum bir sahne var ve ben kendimi film izler gibi izliyorum. oradaki kişiyle duygusal bir bağım var, duygularını hissedebiliyorum ama o rolü oynayan yine de başka birisi.

karışık oldu biliyorum; rüyalarım da karışıktır zaten.

ben hep fps tarzı görüyorum. bir tek elimde turuncu levyem eksik.

gerçek hayatıma uyarlamak istediğim olay. dördüncü boyuta çekilip, etraflıca çevreme bakmak ve basmakalıp insanları ayırt edip, uzak durmak isterdim.