saatler

2002 yapımı, 9 dalda oscar adayı olan,(bkz: oscar)(bkz: en iyi kadın oyuncu) ödüllü, 1999 (bkz: pulitzer) ödüllü (bkz: nicole kidman), (bkz: julianne moore), (bkz: meryl streep)'in oynadığı dev kadrolu film. yazar (bkz: michael cunningham)'ın saatler adlı pulitzer ödüllü romanından uyarlanmıştır. roman da (bkz: virginia woolf)'un (bkz: mrs. dalloway) adlı eserinden esinlenilmiştir. kurgusu çok iyi düşünülen filmde; 3 ayrı kadın, 3 ayrı mekan, 3 ayrı hikaye vardır. (bkz: mrs dalloway)'in hikayesini yazan (bkz: virginia woolf), hikayeyi okuyan (bkz: laura brown) ve hikayenin kahramanı (bkz: clarissa dalloway). oyuncuların hepsine ayrı aşık olduğumuz ,daha önce neden izlemedim diye hayıflanacağımız oldukça sarsıcı bir film.

nicole kidman'ın hiçbir şekilde nicole kidman'a benzemediği, makyaj konusunda devrim yapmış bir film. 3 kuşak kadın hikayesi. filmi çıktığında sinemada izlemiş ve hayran kalmıştım. şiddetle tavsiye ederim.

eh bu seneyi de the hours'sız geçmedik. netflix'e geldiğini görünce tarifsiz iç sıkıntılarıma derman olmayacağını bilerek izledim.

bu film beni alıp 19 yaşıma, üniversitedeki yurt odama götürüyor her defasında. filmi ilk kez o zaman ağlaya zırlaya izlemiştim. bitince derhal üstüme bi şeyler geçirip, kapanmış olabileceğini de göz önünde bulundurarak dost kitabevi'ne gitmek için yola düşmüştüm. niyetim tez elden mina urgan'ın virginia woolf kitabını edinmekti ve kitapçı nitekim kapanmıştı gerçekten.

o zamanlar ben de bir bilinmezlik içerisindeydim. çeşitli ilaçlar vasıtasıyla ruh halimi hale yola sokmaya çalışıyorduk. henüz bir teşhis de söz konusu değildi. sonraki senelerde her şey daha da boka sardı ve 6 sene boyunca kesin bir tanı olmaksızın çeşitli tedavilere başladım ve bıraktım. galiba 25 yaşında iken bir doktor çıkıp "kızım sende şu var" demeyi ve aklıbaşında bir tedaviye başlamayı başardı.

film birbirine paralel 3 farklı düzlemde ilerliyor. üç kadının öyküsünü anlatıyor aynı zaman diliminde bize. bu kadınlardan biri virginia woolf, bir diğeri mrs dalloway, diğeri de onun aşık olduğu karakterin annesi. nasıl yazar tek bir günde tüm yaşamı anlatmayı hedeflediyse, filmde de bu üç karakterin tek bir gününe tanık oluyoruz.

önemsiz bir şey yüzünden kendini öldürme hadisesi ilginç. ve güzel. richard partiye gitmek istemediği için, ödül aldığı için de olabilir kendini öldürür görünür, her şey olduğu gibi giderken birden bunu yapıverir. annesi bir kek yapmaya çalışmış,becerememiştir. komşusuyla enteresan bir konuşma yaşamıştır. ve birden ölmeye karar verir. galiba gerçekten intihar böyle bi şey. yani düşünsenize, herkesi hep şaşırtan bir şey olduğuna göre... ben intihar eden birileri için hiç "bok gibiydi, bekliyoduk zaten, bunu yapacağı belliydi." dendiğini duymadım. dışarıdan bakınca böyle tabii de, kişinin içinde de böyle cereyan ediyor galiba çoğunlukla.

mrs dalloway'in yıllarca ama yıllarca kendini bir adamın onayına bağımlı kılması, o onay olmadan değerli olduğunu ve yaşadığını hissetmemesi çok acı. richard'ın "seni memnun etmek için yaşıyorum yıllardır." demesi de. ama öyle olmuyor değil mi? yani bizi memnun etmek için yaşama katlanan insanlar içtenlikle yaşayamadıkları için bizi zaten memnun edemiyor. kendimizi onaylayamadığımız sürece hiçbir onay türü de yetmiyor. acılar içinde sürdürülen bir yaşam yetmiyor mesela, uygun davranılması da önemli oluyor. zorluyoruz o insanları bizimle bizim istediğimiz gibi yaşamaya.

virginia'nın eşine yazdığı mektup zaten kalbimi paralıyor. ikisi arasında geçen her tartışma çok üzücü. oralara çok değinmeyeceğim.
"ıf anybody could have saved me it would have been you. everything has gone from me but the certainty of your goodness. ı can’t go on spoiling your life any longer.

ı don’t think two people could have been happier than we have been.

"

siz de fırsattan istifade buyrun izleyin.