sabırlı insanların tahammül sınırından sonra patlaması

karşıdaki insanlardan neden bu kadar çok tepki veriyorsun diye serzeniş aldığım durum. öyle bir yerde denk geliyor ki bardağı taşıran son damla volkanik bir patlama oluyor. üzerime gelmeyin *

bu ben.
gerçekten fena patlıyorum.

big bang.

eğer gerçekten çok sabırlı birinin patlamak üzere olduğunu fark ettiyseniz kaçın.

karşısında ki kişi anlık şokla bayilabilir

ne yazık ki sabreden derviş muradına değil belasına eriyor.

susarlar sürekli. çizgileri aşılınca patlarlar. öyle bir patlarlar ki birden bire haksız duruma düşmeleri muhtemel.

edit: olay sonunda, özür dileyen taraf olurlar.

bu kadar bela bir huy yok. gerçekten çok sabırlı bir insanım kolay kolay sinirlenmem sonuna kadar tahammül ederim karşı taraf da bunu kötüye kullanınca en sonunda öyle bir patlıyorum ki adım sinirliye çıkıyor sonra. halbuki çok zor sinirlenirim.

herkes beni aşırı sabırlı bulur.* ne zaman patlayacağım hakkında iddiaya girenler var. çoğu da benim patlamamın büyük istanbul depremi gibi olacağını düşünüyor. umarım öyle olmaz.

hiç kızmayanlar çok farklı kızarlar. son damladır çünkü.

sabırlı olmak duvar olmak değil sonuçta.

çok daha yakıcı oluyor. çünkü o kadar birikmiş ve tahammül etmiş oluyor ki yaptığınız bütün yanlışları anıt gibi dikiveriyor karşınıza. bir de genelde sözleriyle yaralamayı iyi bilen insanlar oldukları için tartışılan ortamdan yok olmuş olarak çıkıyorsunuz.

her yapılana gülüp gülüp, ​küçük bir lafla gemileri yakmama sebep olan huyum.
kızım fark etti huyumu 14 yaşında haliyle. tavsiye veriyor bana
arada da kız biriktirme diyor.
olsa dükkan senin diyorum ona.

hani bambu ağaçları 1,2,3,4 yıl sularsın, gübrelersin çıkmaz. 5. yılında büyümeye ortaya çıkmaya başlarlar ya ve bu ekilmeye başladığı zamana kıyasla çok kısa süre de devasa boyutlara gelir 30-35 metre falan. işte tahammülüm tam olarak böyle.

hayatta görebileceğiniz en sabırlı insanların tahammül sınırında patlamasıyla içerisinden bambaşka birisi çıkar. bu kişi siz de olabilirsiniz. sakinleştikten sonra tekrar bakın anlam veremeyceksiniz

benimdir. kotayı arada bir ufak ufak boşaltma imkanı bulamazsam karşımdakinin içini boşaltabilirim.

sabırlı insanların limitlerini zorlamayın, eğer sabrı tükenirse bugüne kadar sabrettiği ne kadar şey varsa hepsini önüne koyup asfalt ezme makinesi gibi üstünüzden geçer.

(bkz: patlamaya hazır bir bomba olarak sabırlı insan)

e bir yere kadar herkesin bi eşiği var.

"ya sabır" diye diye çevrenizdeki insanlara tahammül edersiniz, kalp kırmak istemezsiniz, kötülük olsun istemezsiniz. aslında verilecek zibilyon tane cevabınız vardır ama aklınızdakileri söylerseniz geri dönüşü olmayacağını bilirsiniz. siz içten içe bunları düşünüp tartarken, iyi niyetli olmaya çalışırken etrafınızdakiler sizin nasıl bir raddeye doğru ilerlediğinizi bilmez. bir yerden sonra, o eşik aşıldıktan sonra gözünüz kararır işte, yakarsınız gemileri. sonra o insanlar "ay noldu buna böyleeğ" diye kalırlar. baya kalırlar ama yani adeta şoka girerler. kimse dönüp "ben bu insanı bu hale nasıl getirdim" demez, yine suçlusu siz olursunuz.

gereksiz yere sabır göstermek de çok iyi bir şey değil.
"bir gün bana 'nasıl delirdin' diye sorarlarsa hepinizi tek tek göstereceğim"