sahip oldukça hep bir yenisini isteme arzusu

(bkz: mor ve ötesi) grubunun “az çok “ şarkısında belirtiği , uzun cümlelere gerek kalmayacak güzel tanımı.

--- alıntı ---

sahip oldukça hep bir yenisi daha

--- alıntı ---

(bkz: doyumsuzluk)

özellikle şöhret ve imkan sahibi insanların sonu olan duygu.

insanın en temel bileşenlerinden biri. (bkz: doyumsuzluk) ilkel insanda da vardı ama biz böyle şeyleri modern insana yormayı severiz. oysaki tek fark modern insanın ulaşım hızındaki farktır.

bakım ürünleri ve kitaplar.

bizzat yaşadığım durumlardan biridir. bir süre sonra rutine binen durumlar beni sıkıyor ve daha farklı şeyler de görme arzusu ortaya çıkıyor.

eğer kapitalist bir sistemde yaşamıyor olsaydık içimizde minimum seviyede kalacak olan bir mevzuydu, eskiden nasıl ki olanla idare edilirdi ve sürekli yeni bir şey almak ve hele ki bunu göstermek görgüsüzlük ve israf olarak kabul edilirdi, gelinen noktada da olandan daha fazlasına sahip olmalısın ki, çağın şimdiki anına adapte olabilesin. bu ne zaman biter bilmem, bizim şartlarda ekonomi bitince bitecek zannedersem. insanlar aç kalacak ve sonraki nesiller de ellerinde olanla yetinmeyi yeniden öğrenecek.

sahip oldukça hep daha fazlasını istemek arsızlık, doymazlık olduğu kadar aynı zamanda dozunda tutulursa yenilikçi bir eylemdir.

kitaplar için içimde olan arzu. kendimi frenlemeyi öğrenmem lazım.

insanoğlunun uhud dağı kadar altını olsa, bir o kadar daha olsun ister, onun gözünü ancak toprak doyurur. hadis.

insan dogasidir, ve son derece dogal bir durumdur.
beynimiz kendine bir hedef belirler ve o hedefe ulastigimizda mutlu oluruz. bu yeni bir araba olabilir, bisiklet olabilir, es/sevgili olabilir, hersey olabilir yani.
bu mutluluk, yapilan arastirmalara gore ortalama 6 saat kadar surmekteymis. evet, yillarca ugrasip aldigimiz ferrarimiz icin ortalama 6 saat mutlu olduktan sonra, neyse ya ne var sirada diyoruz.
bunun nedenide insan hayatini devam ettirebilmek icin birseyler konusunda calismaya ihtiyac duymasidir. biz genelde bunu odagimiza koydugumuz bir bitis cizgisi hediyesi ile yapiyoruz. ama asil onemli olan o noktaya ulasana kadar yasadiklarimiz, bizi asil mutlu edende bu ilerleme duygusu zaten, yoksa bu sonunda ulastigimiz nokta bizi sadece kisa bir sureligine memnun ediyor. sonra yine bir arayis.
bizim gorevimiz odak noktamizi tekrar ilerleme uzerine kaydirmak, bundan duydugumuz mutlulugu hussedebilmek.

öyle bir arzudur ki bu: dünyadaki savaşların, barışların, kavgaların ve her şeyin sebebi budur aslında. bu arzumuz olmasaydı ne bir sorunumuz olurdu ne de bir anlamımız.

müslümanların, komşusu açken, kendi doğmamış çocuğuna servet yığıp, gelecek hazırlamasına neden olan arzu.

insanın en büyük imtihanı.

kutsal kitapların tahrif edildiği noktalar; mülk, uçkur, adalet ve paylaşımla ilgili noktalardır.

acaba insanın doğasında mı vardır diye düşündüğüm bir durum.

bir arzu yerine getirildiğinde sıradakinin peydah olması.

insanın doğasında olan ve gelişimini sağlayan türtülerinden biri.

kitap... bir tane alsam hemen bir daha ne zaman kitap alırım diye düşünüyorum.

sahip oldukça sahip olduğunuzun değeri azalır..
ama ulaşamayan öyle midir??
....
basta renkli kukuleta..
_ille de karası_ diyen bir gönül..
....

insanın iki vadi dolusu altını olsa üçüncüsünü istermiş.

insanı ilerleten, yerinde saymasını engelleyen arzudur.

insanın amaçladığı şeye ulaştıktan sonra daha iyisini isteme durumudur.

sanırım bunun en güzel örneğini dayım vermiştir. şöyle diyor;

"istanbul'da anadolu yakasından her gün topkapı'ya çalışmaya giderken 3 vesayet değiştiriyor, ilk bineceğimiz dolmuşa bile yürümek zorunda kalıyorduk. allah'tan tek dileğimiz bir tane bizim sokaktan geçen dolmuştu. kendimize ait bir araba bile hayal edemiyorduk. zamanla arabamız oldu falan şimdi range rover mı alsak vs. diye düşünüyoruz. hayaller, hayatta bulunduğunuz konuma göre değişir. "