1.
the baboon show'un, biz işçilerin hikayesini anlattığı güzel bir parçası. parça gerçek yaşam öyküsünü anlatan bir şiir üzerinden kurgulanmış. hepimizin o eski ve bilindik hikayesi.
sözlerini de yazayım madem,
same old story
one day when ı was fifteen years
the autumn thirty three
my dad came home and he said
„who will now pay for mom, you and me?"
he'd been fired from his work that day
him and many more
now recession was here,
times of anger and fear
he never got to work anymore
mom and dad were fighting a lot
and dad, he drank to forget
when he moved out, he hugged me tight
he was crying with regret
same old story, like yesterday
they live while all the others have to pay
they take it all from us
we're just numbers in their heads
the more they abuse us
the more we're seeing red
way back in the golden years
when things were said and done
ın the industry at the factory
there was work for everyone
we were two hundred workers
we did our best
working in gases and dust
though inside privileged few
they faced
across our wealthy land
ıt came from the worker's hand
ı did better for sure
but ı can't ignore
that the price ı paid was grand
same old story, like yesterday
they live while all the others have to pay
they take it all from us,
we're just numbers in their heads
the more they abuse us
the more we're seeing red
same old story, no good news at all
they win and we lose as we fall
the people must unite
to rewrite our history
to put an end to their slavery
ın welfare or depression
we're always the ones letdown
they keep saying one thing,
what the future will bring,
but we know that day won't come
now listen these words ı say
stand up raise your fist
our banner red shows the way ahead
ıt's our duty to resist
even though ı'm old and grey
ı never will adjust
may the struggle live
there is more to give
'cause the future belongs to us
aynı eski hikaye
bir gün on beş yaşındayken
otuz üç sonbaharında
babam eve geldi ve dedi ki
"kim ödeyecek şimdi?
annem için, sen ve ben"
o gün işinden kovulmuştu
o ve daha niceleri.
şimdi durgunluk vardı burada
öfke ve korku zamanları
artık işe gitmiyordu hiç
annemle babam çok kavga ediyorlardı
ve babam unutmak için içiyordu
taşındığında
bana sıkıca sarıldı
pişmanlıktan ağlıyordu.
aynı eski hikâye, dün gibi
diğerleri ödemek zorundayken onlar yaşıyor
her şeyi bizden alıyorlar
biz sadece onların kafasındaki sayılarız
bizi ne kadar kötüye kullanırlarsa
o kadar çok kırmızı görüyoruz.
altın çağlarda, çok eskiden
işler halledilip bitirildiğinde
endüstride, fabrikada, herkes için
iş vardı.
iki yüz işçiydik
elimizden geleni yaptık
gaz ve toz içinde çalıştık
içimizde, ayrıcalıklı bir azınlığın, bize tiksintiyle baktığını bilsek de.
zengin topraklarımızın her yerinde
işçinin elinden geldi
ben daha iyisini yaptım elbette
ama görmezden gelemem ki
ödediğim bedel çok büyüktü.
aynı eski hikâye, dün gibi
diğerleri ödemek zorundayken onlar yaşıyor
her şeyi bizden alıyorlar
biz sadece onların kafasındaki sayılarız
bizi ne kadar kötüye kullanırlarsa
o kadar çok kırmızı görüyoruz.
aynı eski hikâye, hiç iyi haber yok
onlar kazanıyor, biz ise düşerken kaybediyoruz
insanlar birleşmeli,
tarihimizi yeniden yazmalı
köleliklerine son vermeliyiz.
refah ya da depresyonda
her zaman hayal kırıklığına
uğrayan biziz
geleceğin getireceği bir şey söylemeye devam
ediyorlar ama o günün gelmeyeceğini biliyoruz
şimdi bu sözleri dinle diyorum
ayağa kalk, yumruğunu
kaldır bayrağımız kırmızı ileriyi gösteriyor
yaşlanmama ve yaşlanmama rağmen direnmek bizim görevimiz gri
asla uyum
sağlayamayacağım mücadele yaşasın
verecek daha çok şey var
çünkü gelecek bize ait
sözlerini de yazayım madem,
same old story
one day when ı was fifteen years
the autumn thirty three
my dad came home and he said
„who will now pay for mom, you and me?"
he'd been fired from his work that day
him and many more
now recession was here,
times of anger and fear
he never got to work anymore
mom and dad were fighting a lot
and dad, he drank to forget
when he moved out, he hugged me tight
he was crying with regret
same old story, like yesterday
they live while all the others have to pay
they take it all from us
we're just numbers in their heads
the more they abuse us
the more we're seeing red
way back in the golden years
when things were said and done
ın the industry at the factory
there was work for everyone
we were two hundred workers
we did our best
working in gases and dust
though inside privileged few
they faced
across our wealthy land
ıt came from the worker's hand
ı did better for sure
but ı can't ignore
that the price ı paid was grand
same old story, like yesterday
they live while all the others have to pay
they take it all from us,
we're just numbers in their heads
the more they abuse us
the more we're seeing red
same old story, no good news at all
they win and we lose as we fall
the people must unite
to rewrite our history
to put an end to their slavery
ın welfare or depression
we're always the ones letdown
they keep saying one thing,
what the future will bring,
but we know that day won't come
now listen these words ı say
stand up raise your fist
our banner red shows the way ahead
ıt's our duty to resist
even though ı'm old and grey
ı never will adjust
may the struggle live
there is more to give
'cause the future belongs to us
aynı eski hikaye
bir gün on beş yaşındayken
otuz üç sonbaharında
babam eve geldi ve dedi ki
"kim ödeyecek şimdi?
annem için, sen ve ben"
o gün işinden kovulmuştu
o ve daha niceleri.
şimdi durgunluk vardı burada
öfke ve korku zamanları
artık işe gitmiyordu hiç
annemle babam çok kavga ediyorlardı
ve babam unutmak için içiyordu
taşındığında
bana sıkıca sarıldı
pişmanlıktan ağlıyordu.
aynı eski hikâye, dün gibi
diğerleri ödemek zorundayken onlar yaşıyor
her şeyi bizden alıyorlar
biz sadece onların kafasındaki sayılarız
bizi ne kadar kötüye kullanırlarsa
o kadar çok kırmızı görüyoruz.
altın çağlarda, çok eskiden
işler halledilip bitirildiğinde
endüstride, fabrikada, herkes için
iş vardı.
iki yüz işçiydik
elimizden geleni yaptık
gaz ve toz içinde çalıştık
içimizde, ayrıcalıklı bir azınlığın, bize tiksintiyle baktığını bilsek de.
zengin topraklarımızın her yerinde
işçinin elinden geldi
ben daha iyisini yaptım elbette
ama görmezden gelemem ki
ödediğim bedel çok büyüktü.
aynı eski hikâye, dün gibi
diğerleri ödemek zorundayken onlar yaşıyor
her şeyi bizden alıyorlar
biz sadece onların kafasındaki sayılarız
bizi ne kadar kötüye kullanırlarsa
o kadar çok kırmızı görüyoruz.
aynı eski hikâye, hiç iyi haber yok
onlar kazanıyor, biz ise düşerken kaybediyoruz
insanlar birleşmeli,
tarihimizi yeniden yazmalı
köleliklerine son vermeliyiz.
refah ya da depresyonda
her zaman hayal kırıklığına
uğrayan biziz
geleceğin getireceği bir şey söylemeye devam
ediyorlar ama o günün gelmeyeceğini biliyoruz
şimdi bu sözleri dinle diyorum
ayağa kalk, yumruğunu
kaldır bayrağımız kırmızı ileriyi gösteriyor
yaşlanmama ve yaşlanmama rağmen direnmek bizim görevimiz gri
asla uyum
sağlayamayacağım mücadele yaşasın
verecek daha çok şey var
çünkü gelecek bize ait
devamını gör...