sandal

balık tutmak için kullanılan küçük deniz taşıtı.

"livar boş " dedim kendime o gün, çok iyi hatırlıyorum. kale fenerlerinin oradaydım, altımda karpuz kıç sandal, motor pancar.
daha dün gibiydi, küçük limana girdim sahilde, tam karşımda o vardı, beni bekliyordu.
küçücükken alıştı beni beklemeye, nasipte ne varsa bölüşmeye, beraber yemeye, kucağımda uyumaya.

beni, sandalı görünce o hareketlendi, ben olası açlığı adına utandım. yanaşır yanaşmaz paçalarımda bitti, istediği önce yemek sonra sevgi de olsa "bugün önce sevcem kız" dedim, anladı.
komşu livarlardan nafakasını buldum, verdim.

ben açtım, o tok.

mükemmel bir ikiliydik, mükemmel bir hiçliktik, mükellef bir çiziğin esiriydik.

ilk defa sandala biniyordu. gün ağarmamıştı daha. küçük kız çocuğu oltanın ucundan kıvranan balığı aldı ve sandalın içine çekti. yanı başında oturan babası birden zıpladı ve balığı yakaladı.
tut bakalım dedi.
çocuk aldı eline balığı. canlılığını, pullarının hissiyatı… korktu. kim korkmaz ki ilk defa canlı bir balık eline alınca?
at kovaya dedi.
atamam dedi çocuk.
at gitsin su var içinde işte b… daha cümlesini bitirmemişti babası, çocuk balığı denize geri attı.
ben tutmayacağım dedi.
sessizlik. güneş de sessizce doğdu.
yıldızlar teker teker kayboldu ve kız bir daha balık yemedi desek yalan olur zira insan unutkan bir varlıktı.

ayrıca mükemmel bir yüzyüzeyken konuşuruz şarkısıdır.