sanma ki dert bir sende var sendeki derdi nimet sayanlar var

çok sevdiğim ve çok doğru bulduğum bir söz.
kiminin dert dediğine kimisi gülümseyip geçiyor. kimisi için dünyanın en önemli sorunuymuş gibi görünen şey, diğeri için bir karıncanın ayağı gibi oluyor.

bana bu ezgiyi hatırlattı bu söz

"ki" lerin ne zaman ayrı ne zaman bitişik yazılması gerektiği konusunda örnek vermek üzere yazılmış bir cümle gibidir.

derler ki dert t*ik gibidir, herkes en büyüğünün kendisinde olduğunu sanır. başlıkla aynı anlama gelir.

evet başkasının yoksunluğu bizdeki varlığa şükür için bir motivasyon olabilir. yine de insan, başkasının noksanına veya fazlasına bakmaksızın elindekinin kıymetini bilecek olgunluğa erişirse, insanlığa da o denli yaklaşmış olur.

acıyla sidik yarıstırma durumu bence çok yanlıs. zira kimin neye ağlayacağım ya da dert edecegi bizim insiyatifimizde değildir asla. yani kimi pırlantası küçük kimi ekmeği bayat diye dertlenebilir size ne.

bu durumda kaba bir tabirle derdine s.. kalıbıyla derdi minimalize edip karşı tarafı bertraf da edebiliyoruz.

söz güzel hoş ama herkesin derdi kendine. herkes kendi derdiyle ilgilenmeli, ne kimsenin derdini düşünüp kendimi meşgul etmek zorundayım ne de başkası benimkini. her koyun kendi bacağından sonuçta. ben başkasının derdini nimet sayarım, başkası benimkini fakat bu derdimle uğraşmamam için sebep değil. uğraşayım ki bir gün ben de nimet sayayım o derdi değil mi?

motive edici bir söz. insana dertleri karşısında dimdik durma gücü aşılıyor söz resmen.

okuyunca hem hoşlandığım hem hoşlanmadığım bir cümle.
hoşlandım çünkü bir miktar umut içeriyor.
hoşlanmadım çünkü okuyunca bana "sendeki de dert mi, bak neler var" diye hissettirip içinde bulunduğum dertli sürecin hafife alındığını hissettiriyor.
elbette hepimizin sıkıntıları var büyük veya küçük. bu dertleri yaşarken dünyanın en büyük sorunu bizdeymiş gibi hissediyoruz, hayatın güzelliklerine odaklanamıyoruz ya da bizden daha büyük derdi olan birini görüp "ohh be benden daha büyük dertleri olanlar varmış halime şükredeyim" diyemiyoruz ya da ben diyemiyorum bilmiyorum.

bendeki derdi kim ne sanarsa sansın kardeşim beni ilgilendirmez orası. benim derdim gözüme büyük görünür çünkü adı üstünde benim derdim. bu da benim hayatım. kendi hayatımla ilgili detayları elbette abartacağım. ayrıca birinin derdine bakıp şükür orgazmı yapamam. ne saçma ne riyakar bir davranış. şükür içten gelmeli, öyle insanların yoksunluklarına bakıp da aa iyi ki bu halde değilim yaa deyip semaya el kalkmaz.

üzüntü, mutluluk, aşk, heyecan gibi duyguların seviyesi kişinin ana kadar yaşadıklarıyla, tanık olduklarıyla, deneyimleriyle belirlenir. hayatında istediği hemen her şeye sahip olanın birinin tırnağının kırılması ya da perdelerin renginin duvara uymaması durumunda verdiği duygusal tepki , savaşta her şeyini kaybetmiş olan bir çocuğun elindeki son ekmeği çamura düşürdüğünde verdiği duygusal tepkiyle aynıdır. hissettikleri üzüntü aynıdır. olayın vehametinin farklı olması bu gerçekliği değiştirmez.
bugüne kadar yaşadığınız en büyük üzüntü, sizin üzüntü kriterinizi belirler. bu nedenle herkesin derdi kendi için en büyük derttir ve herkesin derdi bir başkası için nimettir.

eğer kendinize hatırlatacaksanız doğru sözdür. lakin eğer derdi olana diyecekseniz demeyin. derdi olana "buna da şükret" denmez. he bir de, siz kör kuyularda iken kara karıncayı gece görenler de var.

hoşlanmıyorum yahu böyle sözlerden. senin derdin benimkinden büyük mü durumu bu. herkes farklı şeyler yaşayıp farklı tepkiler veriyor. yani başka biri ağır bir hastalığa sahip olabilir ama bu düştüğümüz zaman ağlamayacağımız anlamına gelmiyor. yapmamız gereken sağlığımıza şükredip o kişiye de iyi dileklerimizi iletmek. başka birinin derdi benim derdimden büyük olduğu için nasıl motive olabilirim? saçmalık.

şarkısı var buyrun ;



t: benim derdim senin derdini yener.

bu zamana kadar duyduğum en doğru argo;
"dert s*k gibidir, herkes en büyüğünü kendinde zanneder"

ben bu sözü hiç sevmiyorum. ne yani başkası benim derdimi derman olarak görünce ben feraha mı erecem?

ayrıca dert paylaşılırsa hafifler. ben razıyım derdimi nimet sananla paylaşmaya. tabi öyle bir keriz varsa.

katıldığım bir duvar yazısı olmakla birlikte katılmıyorum da. zira herkesin derdi kendi bakış açısına ,iç gücüne ve takatine göre büyük veya küçüktür.size bir çizik gibi gelen başkasına derin yaradır bilemeyiz.

bendeki derdi nimet sayanın da a… diye küfür edesi geliyor insanın.

"ey can! derdim var diyorsun. sanma ki dert sadece sende var! şunu bil ki; sendeki derdi nimet sayanlar da var. umudunu yıkma; yusuf’u (peygamber) hatırla!"
mevlana.


seyreyle güzel / sibel can.