sarhoş arkadaşın arkasını toplamak

ne kadar içtiğine ve arkadaşın sarhoşkenki genel ruh haline göre zorluğu değişkenlik gösterebilecek durum.

bu konudaki en kötü anım:

bir seferinde yazlığa çağırdığım arkadaşlarımdan biri sahilde zil zurna sarhoş olmuştu ve nihayetinde hem bize hem de çevredekilere bağıra bağıra laf atar vaziyete gelmişti. biz bunu eve geri götürelim derken, bir de gitmemek için direnmesi işin cabası oldu. yine de allah’tan kız olduğu için kaldırıp götürmeyi başardık, hele bir de cüsseli bir erkek olsa ne bok yerdik emin değilim.

eve getirdik getirmesine ama bu hala bağırmaya devam ediyordu ve komşular da artık o saatte uyuyordu. bir de komşularla papaz olamayacağım için, en son bizim arkadaşı depoya kapatmak zorunda kaldık. bu sırada hala kapıya vurmaya da devam ediyor, sanırsın içeri canavar kapattık.*

neyse geldi geçti, saat sabahın beşinde sesler kesilince napıyor bu manyak diye bakalım dedik ve garibim taş zeminde mışıl mışıl uyuyordu. her ne kadar bize öbür gece illallah ettirse de yine de kıyamadık ve gecenin o saatinde güzel bir yatak da ona kurduk.

velhasıl kelam, ne yapacağınızı unutana kadar içmeyin sevgili dostlar. yok illa da yapacağım diyorsanız yanınızda güvenilir arkadaşlarınız olsun en azından. bu olaydan çıkarttığım ders budur.

aktif olarak 15 yıldır alkol tüketiyorum. sadece bir kere sarhoş topladım o gündür bu gündür ya yalnız içerim ya da bizim macır agalarla içerim.

sıkıcı bir durumdur. içmesini bilmeyenle içmeyin tavsiye etmem.