şarkı armağan edecek kimsenin olmaması

(bkz: yalnızlığını tek cümleyle anlat)

şarkı armağan edecek çok kişi var da değen kimse yok, o daha acı (bkz: kalabalığın içindeki yalnızlık)

katı ve kazulet gibi durursanız olmaz tabi.
rahat bırakın azcık kendinizi.

kim demiş, yollayın gelsin.

ilk atış benden, tüm sözlük ahalisine.
yağdır mevlam su

ismail yk'dan allah belanı versin şarkısı alıyorum. bence tanım yazarken düşünün.

armağan ettiği şarkıların hepsini bir bir ekleyip, bir liste yaptım. adını da sen yokken asla dinlemeyeceğim şarkılar koymuştum. "o'na ithafen..." anıları depreştirdik durduk yere... o listeyi silip attığım gün dün gibi aklımda.

vapur içimi çürüttün ya! az açıl denize nefes alalım!
(bkz: arnella) (bkz: kendimeaitbiryer) (bkz: bir yaşam busesi) (bkz: lucifer)

aslında var ama konuşmuyoruz eskisi kadar.*

benim hiç yok sadece hoşuma gidenleri dinliyorum kimse için şarkı dinlemem veya armağan etmem zaten öyle biri de yok.

ölmüşünde mı yok....

ediyoruz da noluyor ki? hiçbirine değmiyor. flörtlere şarkı armağan etmek gibi bir gaflete düşmeyin sonra "anısı var" diyip duruyorsunuz. neyse benimkiler çok az da bu sıralar arkadaşlarımdan bunu duymaktan yoruldum lol.

ben hepinize bu şarkıyı armağancık ediyorum.. olaylara karışmayın yeter..

yalnızlıktır.

şarkı armağan etmek için kimseye ihtiyacınız yok . çok mu armağan etmek istiyorsunuz o zaman kendinize edin ve bu benim şarkım olsun deyin ne kadar değerli olduğunu bilemezsiniz .
mesela bugün ben bu şarkıyım

hatta direkt kimsenin olmaması…

bir şey itiraf etmek istiyorum. aslında itiraf başlığına yazsam daha iyi olurdu ama burasıyla ilgili olduğu için buraya yazmak istedim.

ben hiç kimseyi özlemem. ben de özlem duygusu yoktur. nasıl bir şey olduğunu mantıksal olarak bilirim ancak hiç yaşamadım. bunu çok fazla bilen insan da yoktur. çünkü dünyada benim kadar duygularıyla yaşayan birinin özlem konusunda bu kadar duyarsız olması enteresan gelir insanlara. gerçekten de ilginçtir. çok severim insanları. bakış açım da genelde pozitiftir. ancak özlem duygum yok. hatta beni özleyen insanlara da şaşkınlıkla bakıyorum. nasıl özlenir ki insan? ya da nesi özlenir?

sonra geçenlerde şunu fark ettim. benim zihnimde tanıdığım herkesin, sokakta gördüğüm mendilci çocuğun bile, bir şarkısı var. ne zaman birini özlesem, ben daha özlediğimi bile fark edemeden zihnim onun şarkısını çalmaya başlıyor. dolayısıyla ben şimdiye kadar gördüğüm herkes için en azından bir kere şarkı armağan etmiş bir insanım.

şarkı armağan edecek kimseniz olmadığında bir de böyle düşünün.

gel bana et, ben de sana karşılık veririm. paslaşırız

bana da hediye edebilirsin valla. kıymetini bilirim.

bundan memnuniyet duyuyorsanız oh ne iyi diyorum. bu bir yakınma ise ihaleye ortak oluyorum. bana da armağan edebilirsiniz.