savaşmak vs teslim olmak

savaşlar vardır çoğu zaman neden savaştığımızı bile bilmediğimiz, durmadan çabalayıp çırpındığımız ve sonunda bekleyenin ne olduğunu bilmediğimiz.
yıpratır bizleri bu sonu gelmeyen savaşlar, ama biz savaşmaya devam ederiz. biri ardına ötekisine koşarız. canımız çıkana kadar da devam ederiz.
bazıları krallıklarını kurar iken bazıları cesetlerin altına ezilir.

bir de teslim olmak vardır. bir düşmana değil belki ama hayatın kendisine. sadece hayatın akışına kapılmak ve sunulan her şeyi kabul etmek.

hayat denilen koasun içerinde, kendi ufak düzenini kurmak için çabalamak mı?
yoksa düzensizliğe teslim olmak mı?

karşımıza çıkan her tümsekte, her bir engelde, yorulmadan, yılmadan, yola devam etmek mi?
yoksa kendini hayatın akışına bırakıp sunulan her şeyi kabul etmek mi?

durmadan çabalamak mı hiç bir garantisi olmayan gelecek için yoksa akıntıya kapılıp kayıp olmak mı ?

savaşmalı mı insan yoksa teslim mi olmalı?

makinist ile son istasyon radyo yayınında kullanılacak başlıktır.
cumartesi saat 00:00 da sözlük radyosunda. radyo.kafasozluk.com/

sevişmeli.

ikisi de değil.
kaç bin yıllık dünya tarihinde kimler kazandı,kimler kaybetti.
sonuç neydi?
koca bir hiç...
2000 yıl önce insanlar bir geyik avlama uğruna kendini heba etti savaştı şimdi ise bir araba veya ev .
bırakın zaman ve ruhunuz birbirini eşitlesin.
bırakın ruhunuz dinginleşsin.
bırakın o zaman denen kavramı.
bırakın bu sisteme sizi dahil etmeye çalışan iki yüzlü insanları.
ruhunuzu dinleyin,kalbinizi.
bilmiyorum bu satırları okuyanlar kaç yaşında.
tek bildiğim şey o yaşların evrensel zamanda hiç bir halta yaramayacağı.
zaman göreceli şuan ki zaman size zor gelse de dönüp baktığınızda geçmiş zaman bir göz kırpmadan farksız olacak.

savaşılmalı diye cevaplanacak soru. teslim olsan ölcen olmasan ölcen. bari savaşarak öl.

neredeyiz elimizde neler var. hangi durumda kaybımız daha çok olur. bazen teslim olmak daha kazançlıdır.

kendine başka bir yol bul evlat! detirten seçeneksiz soru tipi? ya o,ya da bu, denklemi ile üretilmiş kısır soru biçimi.

akışa bırakmalı, hayatla ilgili bir bağlamda hayatla savaşmak, bir düzen kurmaya çabalamak iyidir hatta insana bir yaşam amacı verebilir. fakat bu düzeni kurarken sadece bu savaşı kendisi icin veren insan git gide dünyayla arasına uçurumlar açacak ya da yuksek duvarlar örecektir. ve orda yalnizlasacaktir. bağıracak ama sesini duyuramayacaktır. düzensizliğe teslim olmak var bu durumda da insan kendini hep geride kalmis , yenilgiye kapılmış bulabilir. şarkıda yarışmadı yenilmedi açık secik sizle oynamadı gerilmedi (bkz: ah) diyor ya aynı o şekilde. gerilmeden, yorulmadan da geçer hayat. ama bu da bana biraz bana dokunmayan yılan bin yasasincilik gibi geliyor. ınsan üretmek, katılmak da istiyor , düzeni sevmiyor ama dizayna bayılıyor.
benim icin bu sorunun cevabı akışa bırakmaktır. bu belgesel izleyenler bilir ceylan taktiğidir bir nevi. hayati doya doya yavaş yavaş yaşarsın, ama yeri geldiğinde de ölümüne koşarsın. asla teslim olmazsın. ışte oyle yeri geldiğinde susmak ne kadar iyi gelirse insana yeri geldiğinde bağırmak da içini açabilir. hayat bir seçimler silsilesidir. (bkz: sabahattin ali) bu yüzden hep-hıç oynamak yerine bazen hep bazen hiç oynanabilir bence. cunku bana gore insan bazı savaşlardan galip cikabilmelidir ki kendine inansin.

ruhum teslimiyete uygun değil. ya istiklal ya ölüm.

getiri/götürü dengesi kurularak cevap verilebilecek soru.

hangisi daha kötü kayıp ya da daha iyi kazanç verecekse, sorunun cevabı ona göre şekillenir.

tanrıya bile teslim olmamış, veyahut olamamış ben için manasız bir versus. vahşi doğa bir savaş alanıdır, keza bizim doğamız da öyle. doğanızdan kaçabilirsiniz ama kurtulamazsınız efendim...

teslim değil , savaşarak ölünüz.

zamana, duruma göre değişkenlik gösterir. savaşırsınız, zorlarsınız, baktınız olmuyor teslim olursunuz. teslimiyet kaybediş değil kabulleniştir.

hayat ona teslim olunca her şeyini sunar size. sadece sessizce yapılması gerekeni yapın ve oturun izleyin savaş vermek çok çalışmak değildir gereken kadar çabalayıp beklemektir.

öncelikle adını koyalım...
****************yerine göre değişir *******************

savaşmak bazı insanlarda olumlu manada sonuç verirken, vuslata ermeye ikna edebiliyor. bakıldığı zaman, '' bak şu adama/kadına vay bee her girdiği mücadeleden adeta yenilenmiş olarak çıktı '' deriz. kazandığı savaşlarla ünlü olanları hepimiz okuduk, şahit olduk, duyduk vesaire. bu madalyonun ön tarafında kalan, parlak olan, herkesin görmek istediği taraftır.

bir de diğerleri vardır. bazılarının savaşları doğmadan önce bile başlıyor. ben şahidim böylelerine. ne kadar mücadele etse de, ne kadar savaşsa da olmayınca olmuyor işte. bu insanlara adeta bir mesajdır, '' sen fazla zorlama istersen''. nasıl olsa bir sonuç alınamayacak, mutluluk veya zafer* hep ufkun ötesinde kalacaktır. ben çok hayat gördüm, içinde maalesef geçen çok hikayeye denk geldim.

neyse lafı uzatmanın manası yok. dolayısıyla savaşmak veya teslim olmak bir seçim değildir bence. yazgıda hangisi ağır basıyorsa onu yaşamak zorunda olmak vardır...

savaşma seviş.*

savaşmak ya da kaçmak gayet doğaldır ama teslim olmak bir çok sıkıntıyı beraberinde getirir.

bence düzensizlik içinde, kendi düzenini kurmalı insan bu hayatta. biz planlar yapıp, kendimize düzen kurmaya çalıştıkça, illa dünyanın, başka insanların ve hayatın müdahalesi bir şekilde önümüze çıkıyor. toplum içinde yaşarken red edemeyeceğimiz ve yok sayamayacaģımız bazı durumların varlığını kabul etmek zorunda kalıyoruz. bu etkenleri öyle karşılamalıyız ki, olayı kendi faydamıza uydurmalıyız. bunun dışında, sanki bir adada tek başına yaşıyor gibi, sade ve sadece kendi başımıza her istediğimizi yapamıyoruz.

kendi faydamıza olacak şeyler için savaşmalı ama bu savaşı yorgun bitirmemeye çalışmamalıyız. yorgun düşmemek için, bazen bazı şeylerin tam olarak bizim istediğimiz şekilde olamayacağını kabul etmeliyiz.

bence önemli olan, kör körüne bir şey için çabalamak yerine, olanı en makul hale getirip, olanla mutlu olmayı bilmek.

fark ettiyseniz, hiç teslim olmak yok planda. teslim olmak bana kendini yok saymak gibi geliyor.
sadece, savaşırken bazı çizgilerde durmayı bilmek, ulaştığımız sonucu hayatımıza en uygun şekilde entegre edip, mutlu olmak gerekiyor.

ben reyimi her daim savaşmaktan yana kullanırım. teslim olup rezil olacağıma savaşarak ölmeyi tercih ederim.

teslim olmak demek yaşamak için her şeye değdiğini düşünmek demektir. hayır, her şeye rağmen yaşamak güzel değildir. savaşmak ise mutlu olduğun yani değecek olan yaşam için verdiğin mücadeledir. ölüm ise her şekilde seni bulacak olandır ister teslim ol ister savaş ölüm seni her halükarda bulacaktır. ancak bir zaferin ölümü mü yoksa bir yenilginin ölümü mü bu da yaşamını nasıl şekillendirdiğinin sonucudur.