savunmasız olduğumuz zaman güvensiz ve tehlikeli olmak

evet savunmasiz varlıklarız, hatta öyle savunmasız ve güçsüzüz ki dostumuzu yarı yolda bırakıp gidebiliriz, canımızı kurtarmak için feda edeceğimiz birçok değerimiz vardır. onları hep cepte saklarız, iyi görünürüz çoğumuz rol yaparız. sevdiğimizi söyleriz oysa sevmenin ne olduğunu da bilmeyiz. yalnız kaldığımızda çırılçıplak hissederiz, çoğu zaman yeni doğmuş bir bebek gibiyiz ama farkında değiliz. iğrendiğimiz insanlardan zerreler taşırız içimizde, korktuğumuz zaman nasıl vahşileşebildiğimizi fark etmeyiz. beynimizden , bilincimizin sesinden, çaresizlikten ve güçsüz kalmaktan ödümüz kopar.yenilikler yeni tehlikeler getirir hep savunma halindeyiz. çok aciziz ama bir o kadar da küstah.

yazar burada, korkularımızın bizi daha acımasız yaptığını yani en ilkel halimize götürdüğünü söylemek istiyor. gözünde büyüttüğün her şeyi peşine takıp kendinle sürüklüyorsun,onu yok etmek için cesaretin yok ama nefretin var.

akşam yürüyüşe biber gazı ile çıkmak