seminer

bir gün bir seminere gittim. sevgi pıtırcığı kişisel gelişimci biri varmış konukların arasında. bir şeyler anlattı, tam dinlemedim. sonra seyirci katılımlı bir teknik uyguladı. haydi uygulayayım, ne çıkar dedim. gözlerimizi kapatmamızı, kendimizin hatırlayabildiğimiz en küçük yaştaki halini gözümüzün önüne getirmemizi, şu ana kadar yaptığımız hatalar için ondan özür dilememizi ve gözlerimiz kapalıyken yanımızdaki kişiye ona sarılır gibi sarılmamızı istedi. getirdim gözümün önüne, diz çöktüm çocukluğumun önünde, hatalarımı tek tek saydım. af dileyip sarılmak istedim.

yanım boştu.

çocukluğum affetmedi beni.