seneler geçtikçe yaşanan duygu değişimi

maalesef herkeste varolan durumdur. ergenken hee gün mutlu ve cesurdum, şu an ise sinirli ve korkağım.

hislerim kuvvetliydi ve duygularımı kuvvetli yaşardım. şimdi hiçbir şey hissetmiyorum, sadece temelde bir acı, kalıcı.

duygular evrilmeye mahkumdur. mesela geçmişte yaşadığın utanç verici bir an şu an sizin dudaklarınızda tebessüm oluşturuyor olabilir. ya da bir aşk acısı şimdi size komik gelebiliyor olabilir.

çünkü insanların her yaşta algılama biçimi, ve bakış açısı farklıdır. bir anıya ilk anındaki his gibi bakmanız imkansız gibi bir şeydir.

tiz bir kabulleniş kalıyor bütün çılgınlıklardan geriye.

eskiden yalnızlıktan büyük keyif duyarken şimdilerde ailemi yanımda görmeden rahat edemeyen birisine dönüştüm.

yaş ve yaşanmışlıklarla alakalıdır. 35 yaş üstü hep biraz yorgun ve de bezgin hisseder mesela.

tecrübeler insanı sertleştirir.
bu yüzden körelmeye doğru giden değişimdir.

hâlâ 12-21 yaş aralığındaki ergenlik çağında olan biri olmama rağmen insanlar bazen aylık dönemlerde bile büyük duygu değişimleri yaşarken ben düşününce sandığım kadar çok değişmemişim. elbette değişen düşüncelerim oldu ama duygu durumumu düşününce matematik dersinde kafamdan geçen şeylerin, odamdan salona giderken aklımda olanların şu anki benliğimin 11 yaşındaki benle hâlâ aynı şeyleri hissettiğini fark ettim. bu fark ediş bir saniye gibi ufak bir sürede gerçekleşen, epey sessiz ama çok büyük bir patlama gibiydi zihnimde. duygularımda en ufak bir ilerleme kat edememiş olmak azıcık endişe verici. anladım ki büyüdüğüm yıllar kişi bazı duyguları dışarı yansıtmadığında, görmezden gelip sakladığında onları yok etmiyormuş. sanırım ben gerçek duygusal değişimi şu an olgun sandığım halimden çok ileride bir zamanda hislerini saklamayacak kadar olgun biri olduğumda yaşayacağım.

insan yaş aldıkça karamsarlaşıyor olabilir. gençlikte ölüm pek hatılarlanan bir olgu değil. zaman ilerledikçe sağlık durumunun bozulmasına paralel olarak ölümü daha fazla düşünmeye başlıyoruz sanki.

geçen yılların nasıl geçtiği ayrıca önemli. ülkede refah artışı olduğunda yaşlıların yaşam şartları iyileşir. emekli olup köşesine çekilen insanların aldığı maaşla kaygısız yaşaması mümkün değilken mutlu hissetmesi de çok kolay olmuyor.