seni asla bırakmayacağım diyen herkesin bırakması

diyen sevgili, diyen arkadaş, diyen bla bla bla...

çok seviyoruz büyük büyük konuşmaları ve bunları duymayı. kendimize gelmemiz gereken bir konu bu aslında.

- hep yanımda ol.
+ sana bunun için söz veremem. eğer sana; hayatımın sonuna kadar yanındayım ve seni seveceğim dersem bu yalandan başka bir şey olmaz. fakat buradayken, birlikteyken, hayat bizi birlikte tuttuğu müddetçe elini tutacağım.

aramızda şöyle bir diyalog geçen o dönemki sevgilim, bir süre sonra ettiğimiz bir kavgada bu cümlemi ''beni ilk yarı yolda bırakışın oydu, çok vurmuştu söyleyememiştim. gözün kapalı sonsuza kadar seveceğim bile diyemiyorsun.'' demişti. bu ruh halinden korkmuştum ama geri adım atmamıştım. o günden sonra hayatıma giren kimseye karşı da farklı bir şey söylemedim. bundan sonra da hayatıma biri girerse bunu demekten çekinmeyeceğim.

bana karşı söylendiği zaman ise hemen irite oluyorum. sahte çünkü, samimiyetsiz.

işin özü dürüst olun, gerçekçi olun. bırakın, seveceğimiz varsa severiz zaten. yaşayarak görmeye ne dersiniz?

insan ruhu da tıpkı cennet ve cehennem gibi... kat kat. her bir katta bahçeler, azap çukurları, çiçekler ve ateşler vardır. cehennemine inildikçe kendi kötülüklerinle yüzleşirsin. mazinin karanlığı bitmez bir gölge gibi takip eder seni. söylediğin yalanlar, kırdığın kalpler, kıskançlıklar, haksızlıklar, hainlikler, kötü niyetler dikilir karşına. bir zamanlar kalpten ettiğin ve bozduğun yeminler, ölümsüz hayaletler gibi karşında durur. işte o vakit anlarsın; insan: ben bunu yapmam dedi mi bir kere... şeytan, işini gücünü bırakır, onu yaptırana kadar uğraşır.