senin özgürlüğün benim özgürlüğümü kısıtladığında biter

evet bu söz dizisinin manası esasen şöyledir:eğer bir özgürlük varsa bunun bir hudut'u ve sınırı vardır eğer başkasının özgürlük alanına müdahil olursanız orada sizin özgürlüğünüz biter anlamına gelmektedir.

toprak mülkiyetinin eylem ve düşünce serbestisi hakkında bir alegori olarak kullanılmasının aslında ne kadar salakça bir model olduğunu anlamamızı sağlayan tümcedir.

neden?

çünkü birincisi, özgürlük statik bir şey değildir. özgürlüğün statik ve sınırları belirli bir şey olması, kısıtın eyleme içkin olduğu anlamına gelir ki, hadi eylem neyse de, düşünce konusunda bu tutumun varacağı son kerte kaçınılmaz olarak otosansür olacaktır. hatta bu çarpık mantık yüzünden bugünkü politik doğruculuk furyası esip gürlemektedir.

ikincisi ve ilkinin çözümü ise şunu anlamaktan geçer; özgürlük, istediğini yapmak demek değildir. başkasının istenci benim istencimin sınırı olabileceğinden değil, bu model yanlış olduğu için. zira özgürlük, istemediğini yapmamaktır.

yani özgürlük herşeyden önce bir "rağmen" kodu taşır ki bu yüzden direnmekle çok yakından ilintilidir.

bir başkasının direnişi ise benim direnişimin sınırını çizemez. çünkü hiç bir direnç, merkezî değildir. aksine, "merkeze direnç"tir, merkeze "rağmen"dir. yani bir başkasının itaatsizliği, benim itaatsizliğimin başladığı yerde bitecekse bu ancak benim itaat edilen olmamla mümkündür ki, özgürlüğün bu tanımı ancak özgürlüğün parodisi olabilir.


peki özgürlük nedir?

herşeyden önce, hudut değil ahenk meselesidir. senin çöpün benim bahçemde yer kapladığı zaman değil, senin çöpün benim ihtiyacımın bizzat kendisi olduğu zaman mümkündür.

hepimiz benzer çıktılar üretmek için benzer girdilere erişmek adına yarıştığımız zaman değil, birimizin çıktısı, diğerimizin girdisi olduğunda mümkündür.

yani demem o ki özgürlük, birbirimize karşı tekilliğimizi garantileyen hudutlarımız olduğunu değil, aksine birbirimize karşı hudutlar koyamayacak kadar bağımlı ve entegre olduğumuzu, birbirimize içkin olduğumuzu idrak etmekle mümkündür.

seni kendimden ayırdıkça esaretim, sende kendimi buldukça hürriyetim pekişir. ben, senin önümü kesmediğin yere kadar değil, benimle birlikte gelmeye razı olduğun yere kadar gidebilirim. özgürlüğümün en uç noktası da işte orasıdır.

toplu alanlara girmeden önce bu sözü alnıma yazıp girmek istiyorum

özgürlük hakikaten budur,o kadar öz ve net ki gerçekten insanlar neden bunu anlamakta bu kadar güçlük çekiyor anlamam. genelde bizim insanımız ise azrailliğe soyunmadıkça herkesin hayatının her zerresine burnunu sokmayı mübah bulmakta.

özgürlüğün tanımı budur zaten.