senin sesin

upuzun ama her bir dizesi mükemmel olan cemal süreya şiiridir. okusanıza!*

kahkaha kesin bir sınırdır senin sesin için;
geçmezsin kahkahaya.
bu da gülümsemeyi,
senin tapulu malın yapar.
gülmek sende
gülümsemenin bir noktada taşkınlığı
oluyor daha çok.
bu bakımdan gülümsemenin
bütün öğelerini de birlikte getiriyor.
iş bu kadar da değil,
yeni bir takım öğeler de getiriyor.
ılıktır senin sesin.
güvenli olmaktan çok güven uyandırıcıdır.
konuşurken kimseyi dinlememene ne diyeceğiz peki?
buna karşılık sözcükleri sakıngan sakıngan kullanman var,
ona ne diyeceğiz?
alırken suçsuz, verirken duyarlı bir ses.
en büyük modaevini yönetecek olsa
sinirli tonlar kazanacağına
muhakkak nazarıyla bakılabilecek,
ama söz gelimi,
hiçbir belediye başkanı olamayacak bir sese.
sanırım, bakışlarla
sesler arasında bir bağıntı kurulabilir.
belki de yanlıştır bu varsayım.
ama doğru olsa,
senin sesinle bakışın arasında bir paralellik,
hatta bir özdeşlik olduğu görülebilir.
daha doğrusu sendeki bu özdeşlik
böyle bir varsayıma itiyor kişiyi.
kim bilir,
başka belirtiler gibi,
bakış ve ses de
aynı ruhun değişik planlardaki görünümleridir
belki de.
ruhun, özdeş yönlerini denediği
organlar olabileceği gibi,
çelişkin yönleriyle
belirdiği organlar da vardır.
olabilir.
söz bitince senin sesin de biter;
oysa
sözü tüketen sesler vardır;
söz tükenince de
sürüp giden sesler vardır;
söz tükendikten
sonra başlayan sesler vardır.
senin sesin sözle özdeş.
çığlık değil, düşünce senin sesin.
ama etin, kemiğin malı olmuş bir ses.
ömründe bir iki kez büyük ihanete dadanmak isteyebilir bu ses.
küçük ihanetler onun düşünceyle kurduğu ilkeleri aşmaz, aşamaz.
ah! razı olma sevgilim,
katıl.
katıl ama razı olma.
biraz da kendinden memnun bir ses.
en büyük eleştiriyi, yadsımayı son anda yaparsın sen:
sanırım sende bulduğum en doğru gözlem bu.
oysa eleştiriyi son anda yapmak,
razı oluşun ta kendisidir.
korkaklıktır da.
şu var:
fotoğraf çektirmek için yan yana getirilmiş iki nesne değiliz biz
güvercin curnatasında yan yana akan iki güverciniz
mesafeler birleştirdi bizi bir de sözler
razı olma hiçbir sessizliğe
biliyorsun seni seviyorum
pencereden bakmayı
öğreteceğim sana
sesin
balkona asılı çamaşırmışcasına
havalansın, havalansın dursun
sokakta değil balkonda;
dışarı çıktığın zaman
romanını yastığın altına sakla;
şiirini mutfağa koy
boş bir deterjan kutusu vardır nasıl olsa,
öykünü yanına alabilirsin elbet
müziğini de, resmini de
niçin güvenmiyorsun bana?"

sevgili bengaripsengüzeldünyaumutlu sayesinde öğrendiğim ve nerdeyse aşık olduğum şiirdir. çok güzel yav.