sevdiğiniz insanı başkasına gülümserken izlemek

önce şunu belirteyim ben hiç yaşamadım, ama bu hissiyatı tahmin etmekte zorlanmıyorum.

tanıma gelecek olursak ben yazarken zorlandığıma göre yaşayan kim bilir ne haldedir. yıkıcı, derbeder edici bir olaydır.

işte tam olarak bu yüzden somurtkan insanları seviyorum. kimseye gülümsemesin, bağrımız yanmasın.

yaşadık o mevzunun da kralını yaşadık.

siz de size gülümseyeni sevin böyle şeylere gerek yok mayk.

bazen o gülümseten kişiyi alüminyum folyo topu yapmak istiyorum.

bazen ise güzel gülümsemesini görmemi sağladığı için hoşnut oluyorum.

o an içinde olduğumuz hal önemli aslında.

kimsenin kalbini kırmayı sevmez çünkü. haksızlık yapılsa bile sinirlenir kızar ama yine de yumuşar. böyle de çocuk kalbi var. varsın gülümsesin. bazen arkasında boynunu koruyan bir dişi aslan ya da önünde duran bir kaplan gibiyim.
onu kötülüklerden hep korumak istiyorum. bir yandan da büyüsün diye çamurun içine atıyorum.
annelik yapmadan eş olmaya çalışmak da zor.
onu menfaatsiz, bencil olmadan sevdim öyle de sevmeye çalışıyorum özellikle uzaktayken.
hatır gönül işleri ayrı gayrı dinlemez biliyorum, çabam kendi seçtiğim ailemi korumak..
yapılmayanı yaparak, hatalardan ders çıkara çıkara düşe kalka bu yuvayı sağlamlaştıracağım, daha çok yeni.
her neyse. varsın başka başka insanlara gülümsesin. başkaları da ona gülümsesin gönlü olsun insanın hayat yeterince kötü, zalim ve zor. bir selama, günaydına kaldık çok görmeyin.