sevdiklerine kötü haberi vermek zorunda olan kişi olmak

bunun ne denli ağır bir yük olduğunu yaşamayan bilmez.

ne tesadüftür ki hayat bu misyonu hep bana yükledi, kötü ve yıkıcı haberleri hep ilk ben aldım. başkalarına yutkunamayarak anlatmakta hep bana düştü.

kendimi şu kadar ömrünüz kalmış diyebilen doktorlar kadar duygusuz, senin tırnağının ucu kırılsa benim kolum kopar diyen baba kadar üzgün ve fedakâr hissediyorum.

çok ağır, o üzüntüyü yaşarken başkasına anlatmanın verdiği ağır yük tahmin edilemez bir acı tadı var. yutkunursun, su içmek istersin, anlatmadan uzaklaşmak istersin. gözlerinden akan yaşlar ve karşıya bıraktığın belirsizlik duygusu, anlatılamaz ki yaşamadan. meraklı bakışlarla bakarken bir taraftan da sana destek olma çabası içine girer. ah ah kelimeler çıksa ağzından belki de karşında ki senden daha kötü olacak. ölüm, hastalık gibi şeyler hayatımızın gerçeği. kaybediyoruz her gün ama alisamiyoruz kaybetmeye...

(bkz: kötü haberi iyiye yorarak vermek).

altinda ezildigim bir kac hise neden olan durum.