sevgiden azade bir insan olmak

sevgiye ilgisi, sevgiyle işi olmayan bir insan evladı olmaktır.

aşırı mesafeli duruşuyla insanları kendinden uzak tutar. dışarıdan bakınca belki çok sert, duygusuz, veya soğuk, buz gibi adam dersiniz.
sevilmekten hoşlanmaz, sevgiden söz etmez.
onurlu, eğilip bükülmeden bir hayat sürer böyleleri. aşk meşk mevzularına kendini kaptıranlardan da pek hoşlanmazlar...

adamdırlar vesselam..
benim meclisimde sevgiden söz edecek olan adamın alnını karışlarım ben!

sevgiden azade olmak ya da oyle gorunmek veyahut icine kapanik/sert mizaca burunmek bir secim degil, bir tur reaksiyondur. muhtemelen gecmis ve yarali tecrubelerin reaksiyonu…

insan ihtiyaclarini tercih unsuru yapamaz. ve sevmek/sevilmek/anlasilmak/onaylanmak/deger gormek/hatirlanmak/bilinmek zaruri insan ihtiyaclaridir. bunlari oteleyerek, gormezden gelerek yasamak zordur. konuyla alakali yapilmis bir duzine bilimsel calisma ve yazilmis makaleye denk gelebilirsiniz. manevi ihtiyaclarini erteleyerek yasayan insanlar omurlerini kisaltirlar. ve genellikle olumleri anidir. ki zaten buyukce cogunlugu kroniklesmis depresyondadir, intihara meyillidirler. sizofreni, kalp rahatsizliklari sıkça gorunur.

azade.. hımm. hoş laf. bayadır denk gelmiyordum sayfalarda.

artıladım.

sevgiden azade olduğunda insan olmazsın.
duygular, canlılara özeldir.
sadece istememeyi tercih edebilirsin.
bu ise korkak olduğunu gösterir.
çocukluk travması falan herhalde, kıyamam.

duygularınızdan kaçmayın. kaçarak özgür kalmazsınız.
özgüven sahibi ise asla olamazsınız.