sevgilinin doğru kişi olmadığının anlaşıldığı an

hukuk öğrencisi olan 2 senelik bir ilişkim vardı. bir zaman sonra farkettim ki adamın arkadaş çevresiyle hiç tanışmamıştım.

bir gün, taksim'de melekler kahvesinde oturuken onun arkadaş gurubuna rastladık. nedense rahatsızlık duyduğunu hisettim. o dönem ben öğretmenlik okuyorum. neyse akşam dönüşte şöyle bir cümle kurdu; ' benim arkadaş gurubum hep elit insanlar!''

işte tam da bu andır.. sanki biz ağaç kovuğundan çıktık!

hangi konu olursa olsun beni savunamayacak kişi olmadığını anladığım an.

ona ucgen bir legoyu sokmaya calistigimiz, ama onun o cercevede kare davranisi sergiledigi andir.

ne diyor yuce ozan fatih kisaparmak:

- sevdigine sozu olan, bir lego sokar.

2 senelik erkek arkadasim ve arkadaslariyla eglenceye gittigimiz bir gece arkadasinin cok sarhos olup surekli benimle konusmak istemesi sonucunda ki cocuk cidden artik beni de bunaltmisti fakat saygisizlik yapmadigi ve sarhos oldugu icin bi sekilde cekiyordum. ama gelin gorun ki sabaha karsi eski erkek arkadasim, arkadasinin hareketleri yuzunden benimle tartisti. kendi icen arkadasina tek bir laf bile soylemedi. beni herkesin icin rezil etti o pis ickili agzi ile. ıste o an dunya durdu benim icin ve dedim ki kendime ; kizim sen ne yapiyorsun? senin bu insanlarla ne isin var? daha senin yaninda olamayan bu adam, arkadasinin hatali oldugunu bildigi halde onu karsisina almayi gozu yemeyip seni karsina alabiliyorsa sen dogruca kac buradan. ki oyle de yaptim. her seyimi topladim ve gittim. bir daha da arkama bakmadim. o benim icin dogru kisi degildi. o an iyi ki gosterdi bana o yuzunu.

o da bir şey mi? fena olan sevdiğiniz insanın doğru kişi olmadığını anladığınız an asıl.

ayrılma zamanıdır. kimse zamanla istediğiniz kişiye dönüşmez.

acabaların başladığı an dır..
çabalama anıdır..
karar anıdır..
bir umut dersin..
gerisi kopuk uçurtma..

erkeğim öncelikle beni kaldırabilmeli beni yanında taşıyabilmeli, benim bir yıl 25 günlük ilişkim sonunda çocuğun sünnet olmadığını gördüm, evet gördüm ve o an dünyam başıma yıkıldı.

sadece bir kez onu değil kendimi düşünerek hareket ettiğim için verdiği tepki benim gerçekleri görmeme yol açmıştı

sevgi çoğu zaman yolumuzu aydınlatır karanlıkta yere kapaklanmamızı önler ancak ışığa aldanıp önümüzdeki engellere bakmadan yürümek bizi yine o hazin sona götürecektir

başından asağı kaynar sular dökülür, yer yarılsın içine gir istersin, bunları yaşamaktansa ölmeyi tercih edersin, inanmak istemez uzatmaları oynarsın ama gerçek apaçık bellidir ve inkar edilemez.
hiçbir boşuna değildir, emeklerin karşılıksız kalmayacaktır, iyilik yapıp denize atmışsın gibi düşün. gün gelir seni bulur.
fakat artık gitme vaktidir. bırakmalısın artık. vazgeçmelisin. doğru kişi değilse ne olmuş diye çabalamaya çalışmak yersiz.
karşı taraf bununla ilgili bir şey yapmayacak. yapsa dahi senin istediğin ve arzu ettiğin şeyler olmayacak.
ya şimdi ya hiç. uzattıgın her an kendinden gidiyor. buna değer mi ?
ondan giden pek bir şey yok. o senden aldıklarıyla yaralarını sarabilir. ama sen saramazsın.
bazı şeyler geri gelmeyecek. üzülüyorsun biliyorum. ama onlar gitti.
istediğin kadar kızabilir,özleyebilirsin. artık yok. her seferinde baştan başlamak, yeni birini tanımak öyle zordur ki.
yanlışları düzeltmeye çalışmak. seni dogru tanısın diye üstüne düşmek. hep bir fedakarlık. hep bir çaba.
yalnızlıkla da yapılmıyor geçmiyor ömür işte.

gittiğim andır. çünkü zamanım kıymetlidir. onun da kıymetli olduğunu farz ettiğimden oyalamayı tercih etmem.

göz numaram bir hayli yüksek ve astigmatim var. gözlük ya da lens kullanmadığım zaman 1 metre ötemi seçemiyorum. dün sevgilimde kaldım ve sabah uykusuz geçen yaklaşık 32 saatin sonucu da olarak lensimi takmaya çalışırken gözümün arkasına kaçtı. can yakan bir durum olmasının ötesinde tehlikelidir. körlüğe kadar gidebilir. göz bu. sevgilim geçtiğimiz ay terfi aldığı için zaten işten başka bir şey düşünmeyen, başka bir şey konuşmayan bir insana dönüşmüştü. sabah ne kadar gergin ve üzgün olduğumu gördü. önümü göremedigimi, canımın yandığını fark etti. buna rağmen ben hastaneye gideceğim dediğimde bana dolmuşla nasıl gideceğimi tarif edip ovalama fazla diyip defolup işe gitti. hem de akşam mesaisinin başlayacağını söylediği saat 14.30 iken saat 8de orada olmak üzere. bir saat izin alsa alırdı. iş yerini aramaya tenezzül bile etmedi. gittiğim acil servis göze bakmadıklarını ve tepeciğe gitmem gerektiğini söyledi. normalde her işimi kendi başıma halletmeye alışkınımdır. burada kırıcı olan 1 metre ötemi seçemez haldeyken beni bırakıp gitmesi oldu. üç beş saat önce eğlenirken hep yanımda olacağını söyleyen insanın aslında yanımda olmak için kılını bile kıpırdatmayışı oldu. şimdi tepeciğe gitmeye çalışıyorum.

edit: karşılık beklediğim için değil ancak ben, birlikte bir plan yapmış hatta yola çıkmışken kendisi, annesini hastaneye götürmesi gerektiğini öğrendiği bir telefon alıp (ciddi ya da acil bir durum değildi ağrıyı küçümsemiyorum elbette) direksiyonu geri eve kırdığında hiçbir şey söylemedim, asla tavır yapmadım sadece madem hastaneye gideceksiniz ben eve döneceğim dedim. ama yalnız bırakma beni diye ısrar ettiği için onlarla gidip beklemiştim.

koca bir hayal kırıklığı... aslında böyle değil o çok başka birisi demek istersin icinden ama kendini kandirirsin.

evlilik

"o an'ı" yoktur aslinda, bu en basindan anlasilir. kadin denilen hisleri cok kuvvetli cins turu bilhassa, iliski daha baslamadan karsindakinin ne oldugunun farkinda olur. (genellikle) farkina varildigi an icerisinde de onune iki yol evrilir; ya her seyin farkina vardiran hislerine ragmen mantigini bastirip bile bile yanacak ya da garantici tarafi baskin gelip girdigi yolun kavsagindan geri vites yapacak.

on gorumun aksine cogu seyin sonradan anlasildigini dusunuyorsaniz ucuncu bir yol daha var; katiksiz, tertemiz safsiniz ya da cok asik.
ha bu arada eklenilmesi gereken bir sey daha var ki; dogru kisi yoktur, zamaninizin beklentilerine uyum saglayan/saglamayan kisi vardir. sizin topraginiza uygun olan/olmayan hasat vardir ama dogru insan yoktur.

ulan yanlış kişiyle evleniyorum galiba sıçışı gibi mi?

hic yanilmam bu konuda hep dogrusunu bulurum ama hep yanlis insan benimdir -oyle diyorlar.

biraz ölcusuz seven bi karakterimdir. elimde olsa bir fasulye gibi pamuklara sarıp cam kenarında guzel bir manzaraya karsi pamuklara sarip saklayacagim ama her fedakarlik kendisi kadar vefasizlik getirir derler, bu yuzden gozden cikarilmakta, harcamak konusunda hic acimazlar (belki gercekten hatalarimi goremiyorumdur ama madem hatalarimi goremiyorum neden "seninle iletisim cok kolay" diyorlar)

hayatima girenlerin, ciktiktan sonradan aramasi sekmez ama hayatima girmesini istedikleirmin sikayeti ise hep "cok ustumuze dusuyorsun, cok kolluyosun ve sonunda ilgini birden cekiyorsun" seklinde oluyor*

neyse uzun lafin kisasi kimse, kimse icin tek dogru secenek degildir! insanlari oldugu gibi sevin.

hükümet ayrı devlet ayrı dediği o an.

sana saygı duymadığını anladığın andır.
ilişkilerde her şeyden önce gelmesi gereken şeydir saygı.