sevgiliyle saatlerce konuşmamak

kimisi kaç yıl geçerse geçsin hep satalerce konuşmak, muhabbet etmek ister. ben bunu biraz saçma buluyorum. bence bir insanın sevgisini seninle saatlerce konuşup konuşmamasından ölçemezsin. sana ayırdığı vakitten ölçersin belki ama her gün aynı şeyi beklemek saçma gibi. ilişkinin başlarında çok konuşursun çünkü anlatacak koca bir hayatın vardır ama zaman geçtikçe artık anlatacağın şeyler tükenmeye başlar. hareketli bir hayatın yoksa günlük konuşulacak şeyler de bellidir. her gün her gün uzun uzun konuşulacak konular bulamazsın. bana göre normal, bazılarına göre (artık bana ilgisiz) diye düşünmesine sebep olan durumdur. yeri gelir uzun uzun konuşursun, yeri gelir bir kaç dakika. sizler ne düşünüyorsunuz merak ediyorum.

saniyelerin ciğere ok gibi saplandığı zaman aralığı.

ben de sevgilisiyle uzun uzun konuşanların ne konuştuğunu merak eden tayfadanım. bi süre sonra yakın arkadaşınla bile bazen o kadar konuşacak bir şey bulamazsın. sevgilisiyle her gün 3 saatten fazla konuşanı biliyorum, yüzyüze olsa neyse telefondan konuşuluyor bir de. kulağınıza yazık değil mi a canlarım benim?

kendi zamanına yaptığın acımasızca bir katliam çoğu zaman...

sürekli ne konuşabilirsin ki? ikiniz de hayatınızdan, kalninizden bir yer vermissiniz birbirinize. ama hayat devam ediyor. her iki kişinin işleri oluyor, ki olmasa bile sürekli konusmak bir süre sonra yorucu da olabiliyor. gayet saatlerce konuşmadan da ilişki sürdürülebilir, bence olmasi gereken de budur. birbirinizi severken birbirinizi kisitlamayin dostlar. çünkü bu sevgi değil yobazlik olur.

başkasını bilemem ama benim rekorum 9.5 saat zira aşıktım küfür etse, " ya sen ne güzel küfür ediyorsun hadi bir daha etsene." modundaydım.

ha şimdi yine konuşurum, belki öyle saatlerce olmaz ama telefonda ülke gündemini tartışmak falan oluyor artık.

şiddetli özlemle kavganın çıkmasına sebep de verebilecek durumdur.

sesiyle gününü aydınlatan birini duyamadığında karanlığa bürünürsün.

ilişki bitirme sebebim! ciddiyim, daha önce uzun ilişkimi bitirdim bu yüzden.
ben dayanamıyorum 2 saatten fazla konuşmamaya. sebebi ise merak ediyorum, özlüyorum. sonra özlediğim için , arayıp, yazdığım için kavga çıkıyor. iletişimde uzun aralar sevmiyorum ben.
o kadar yoğun olmama rağmen zaman yaratıp (!) yazıp, arayabiliyorsam sen de yaparsın bunu canım.
bu yüzden flört de edemiyorum kimseyle.
çok acil işin olur, birkaç saat yazamazsın anlarım ama telefon bağımlılığının bu denli yüksek olduğu, insanların telefona bakmadan iki dakika geçiremediği şu çağda bana inandırıcı gelmiyor telefona bakamayacak kadar meşgul olmak. direkt konuşmak istemiyorum, ayrılalım de abi o zaman. niye benim hassas kalbimi kırıyorsun? konuşmasam ölürüm ben.

her erkegin hayali.

hangi saatler olduğu önemli.
iki taraf da çalışma saatleri içindeyse araşarak açık kapatılabilir.
biri boş olduğu durumda da zira araşarak halledilebilir. gördüğünüz gibi liseli değilseniz bik bik mesajlaşmayı istemek yerine meşguliyetlere saygı duyup araşabilirsiniz.

açıkçası sevgilim çalışırken günün çoğunluğunda bana yazsa “sen orada çalışan mısın yoksa ceket mi?” sorusunu aklıma getirir.

iki tarafında boş olmasına rağmen oluşan tek taraflı iletişimsizlik hakkında diyeceğim bir şey yok. oraya daha çalışmadım.

bana o kadar uzak bir kavram ki başlığı bile "konuşmak" okudum gelip sevgilimle başımdan geçen olayları anlatacaktım ama kısmet değilmiş. * *