kırmızıoyuncakgemi yazar profili

büyük tuvalet deliği travması.. rüyalarımda falan dev tuvaletler görüyorum.. bilinç altımda çok enteresan ve korkunç bir yere sahip tuvaletler..

#kitap

tricia ve ethan adlı bir çiftin kendilerine yaşamak için yeni bir yuva arayışıyla başlıyor kitap. yazar yaklaşık 4-5 ağızdan kitabı anlatmıştır. bu şekilde karakterlerin yaşadıklarını daha yakından izleyebilme şansımız olmuştur. özellikle kitabın psikiyatri seansları da içermesi, insanların düşüncelerini, sorunlarını ve göze alabileceklerini anlamamıza daha fazla ışık tutarak bizi aydınlatmıştır. daha fazla sıkmadan bu muhteşem kitabı kabaca özetleyelim;

--özet--
tricia ve ethan ev arayışındalarken, uçsuz bucaksız bir noktada, merkezden uzak, adeta köşk gibi 6 odalı büyük bir ev keşfedip, karlı ve fırtınalı bir günde yola koyulurlar. evi onlara gezdirecek olan emlakçının evde onları beklediğini düşünseler de evde onları bekleyen kimse yoktur. arabaları arızalandığı için yaklaşık 1 hafta bu evde kalmak zorunda kalırlar. bu süre zarfında evin eski sahibinin gizemli bir şekilde öldürülen hem psikiyatrist hem de yazar olan adrienne olduğunu fark ederler. tricia merakına dayanamayıp evin içinde araştırmalar yapar ve gizemli bir oda bulur. bu odada psikiyatristin kaydettiği seans ses kayıtlarını içeren kasetler bulunmaktadır. bu kasetleri dinlerken kendinizi öyle bir olay örgüsünün içinde bulacaksınız ki acaba yazarı kim öldürdü diye içinizden merak duyarken, yazar bize kitabın sonunda müthiş bir ters köşe yaparak ağızlarınızı açık bıraktırıyor..

çok fazla spoiler vermeden kitabı anlatmaya çalıştım. kitap merak uyandıran, gizem seven okurların seveceği, elinizden bırakamayacağınız, akıp giden bir kitap. aldığınız için asla pişman olmayacaksınız.

instagramdaki yemek videolarından kaçıp buraya geliyorum, biri biber kızartmak istiyorum der biri açlık perilerinden söz eder.. diyet yapılmaz bu zamanda

ölmemişse kendi değerini bilmemektir

salçalı uzun makarna isteği ile kapışan istektir

insanlar ağlayarak bir şey anlattığında hemen saftirik gibi inanmayacağım.

en kötüsü dediğimde aklıma hepsi cevabını vermek geliyor çünkü fazlasıyla kötü rüya deneyimlemiş biri olarak ‘en’ini seçmek biraz zor oluyor. her türlü şekilde öldürüldüğümü gördüm. 3 harflilerle ilgili korkutulduğum tuvalette sürüklendiğim uçtuğum kaçtığım her türlü şeyi görmüşümdür..

esnafların işi gereği müşteriye göre anında girdiği tip.

izmir'de çoğu insanın özellikle yaz aylarında sandalyesini masasını çiğdemini veya birasını kapıp kaçtığı, asla park yeri bulamadığın en işlek sahil kenarlarından birisi.

böyle insanlar genelde korkak ve çekingendir. herkesin potansiyeli vardır ama bunu ortaya koymak cesaret ister.

ölmüşsün zaten nerede gömüldüğünün pek bir anlamı yok gibi. okyanusta kaybolmaktan ya da yanarak ölmekten daha iyi en azından ölen başka ruhlarla berabersin.

kitap okumaktan ziyade sıfır kitap almak sanki daha çok bu gruba dahil. ikinci elleri dönsek daha iyi olmaz mı..

seni tanıdığını zannettiğin insanların, yapmayacağın şeyleri sana yakıştırıp senden şüphe duyması. "sen benim bunu yapmayacağımı nasıl bilemezsin?" dediğimiz anlar yani, hayal kırıklığı..

henüz meslek olarak ne yapacağıma kesin karar vermediğim zamanlarda el sanatlarına olan düşkünlüğümden durmadan farklı şeyler deneyip, "sanırım artık yapacağım işi buldum" diyordum. başta hevesle yapmaya başladığım işi ilerleyen günlerde daha iyi yapanlar olduğu için yetersiz kaldığımı ve para kazanamayacağımı düşünerek terk ediyordum. bu yüzden her yapmaktan hoşlandığınız şeyi satmaya kalkışmayın :) insanın bazen amaçsızca sadece sevdiği bir şeyler yapmaya ihtiyacı oluyor. para kazanma odağım yüzünden tüm hobilerimi yitirdim. soğudum yani.

bknz paran yoktur

kendimi dünyaya hapsolmuş, yaşamak zorunda olan bir birey gibi hissediyorum. yalnız kaldığımdaysa sanki
dünyadaki tüm yalnız insanların yalnızlığını paylaşıyormuşçasına yalnızlaşıyorum. yalnızken hiç bir şeyin anlamı yok sanki, ben yokum. mutlu olmak diye bir şey yok gibi. yalnızlık güzel değil. çok fazla düşünüyorum ve düşünmek beni çok yoruyor. her şey bir ilüzyon gibi işte. hayat böyle bir film şeridi gibi gözümüzün önünden geçerken hayaller kurmak hedefler koymak o kadar saçma geliyor ki. sonra yaşamak saçmalaşıyor. bir gün ölüp gideceğiz zaten diye hiç bir şey yapasım gelmiyor. ah dostlar yazacak çok şey var.

bir günümü ayakkabı almak için ayırıp beğendiğim tüm ayakkabıları alacağım.

bir sandala oturmuşuz, geceymiş. zaman tutuşmuş mekan yanıyor. bir salkım üzüm akıyor damarlarımdan, sen gidiyorsun imkan yanıyor.

günümüzde ilişkilerin gelmiş olduğu nokta. ne yazık ki çok var. ilerde düğün, nikah diye bi şey de kalmaz zaten..

taktıranlar düşünsün..